ناشکفت

لغت نامه دهخدا

ناشکفت. [ ش ِ ک ِ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) در بیت زیر به معنی بی محابا، بی ملاحظه :
ناگهانی خود عسس اورا گرفت
مشت و چوبش زد ز صفرا ناشکفت.
مولوی.

ناشکفت. [ ش ِ ک ُ ] ( ن مف مرکب ) بازناشده. ناشکفته. شکفته ناشده :
گلی بود در بوستان ناشکفت
همان نرگسی در چمن نیم خفت.
نظامی.
بنفشه چو در گل بود ناشکفت
عفونت بود بوی او در نهفت.
نظامی.
رجوع به ناشکفته شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس