ناشنیدنی. [ ش ِ دَ ] ( ص لیاقت ) نالایق از شنیده شدن. ( ناظم الاطباء ). که قابل شنیدن نیست. که شنیدن را نشاید : از بس شنیده ام سخن ناشنیدنی گویم شنیده ام سخن ناشنیده را.صائب.|| که آن را نتوان شنید. که شنیدن آن ممکن نباشد.