ناشف. [ ش ِ ] ( ع ص ) آنکه با خرقه یا مانند آن آب را از گودالی یا از زمینی برگیرد. ( از اقرب الموارد ) . || که آب را به خود می کشد : چون شد آن ناشف ز نشف بیخ خود ناید آن سوئی که امرش می کند.
مولوی.
رجوع به نشف شود.
فرهنگ فارسی
آنکه با خرقه یا مانند آن آب را از گودالی یا از زمینی بر گیرد که آب را بخود می کشد .
