ناشخود

لغت نامه دهخدا

ناشخود. [ ش َ ] ( ن مف مرکب ) بی خارش. بی خراش. بی نقصان. بی ضرر. ( ناظم الاطباء ). ناخراشیده. شخوده ناشده. سالم. ناشخوده. ناکاویده :
مسیحی بشهر اندرون هرکه بود
نماندند رخسارگان ناشخود.
فردوسی.
رجوع به ناشخوده شود. || کسی که به مرض دریا گرفتار نشود و از انقلاب دریا آزرده و رنجور نگردد. ( ناظم الاطباء ) :
پر آشوب دریا بدان گونه بود
کزو کس نرستی به دل ناشخود.
فردوسی.

فرهنگ عمید

ناخراشیده، بی خراش.

پیشنهاد کاربران

بپرس