ناشئه

لغت نامه دهخدا

( ناشئة ) ناشئة. [ ش ِ ءَ ] ( ع ص ) تأنیث ناشی ٔ. رجوع به ناشی شود. || الجاریة اذا شبت. ( المنجد ). دختر که از حد صغر گذشته باشد. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) ناشئة اللیل ؛ ساعت نخستین شب. ( صراح ). || برخاستن به شب. ( ترجمان علامه جرجانی ص 97 ). الناشئة؛ القومة بعد النومة. ( المنجد ).

فرهنگ فارسی

تانیث ناشئ یا که از حد صغر گذشته باشد .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی نَاشِئَةَ: حادثه - ایجاد شده (در عبارت "نَاشِئَةَ ﭐللَّیْلِ " به قولی منظور از حادثه شب همان نماز شب است)
معنی وَطْئَاً: قدم نهادن (و عبارت "إِنَّ نَاشِئَةَ ﭐللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئَاً " (:حادثه شب شدیدترین قدم نهادن است) و حادثه شب کنایه از نماز شب استو اشاره دارد به اینکه این عمل از هر عمل دیگر در صفای نفس ، انسان را ثابتقدمتر میسازد ، و بهتر از هر چیز نفس آدمی ...
ریشه کلمه:
نش ء (۲۸ بار)

«نَاشِئَة» از مادّه «نشیء» (بر وزن نثر) به معنای «حادثه» است و در این که منظور از آن در اینجا چیست؟ سه تفسیر برای آن ذکر شده:
نخست این که منظور ساعات شب است که یکی بعد از دیگری حادث می گردد، یا خصوص ساعات آخر شب و سحرگاه.
دیگر این که منظور برنامه قیام برای نماز و عبادت و تلاوت قرآن است.
سوم این که منظور «حالات معنوی و روحانی» و «نشاط و جذبه ملکوتی» است که در دل و جان انسان در این ساعات مخصوص شب به وجود می آید که آثارش در روح انسان عمیق تر و دوامش بیشتر است.

پیشنهاد کاربران

بپرس