ناسْلین وُلْهارد، کریسْتیَن (۱۹۴۲)(Nusslein-Volhard, Christiane)
ناسْلین وُلْهارد، کریسْتیَن
متخصص آلمانی ژنتیک. با ادوارد لوئیس و اریک ویشاوس به سبب کشف ژن هایی که مراحل اولیۀ نمو بدن را در مگس سرکه کنترل می کنند، به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۹۵ دست یافت. او پژوهش های بسیاری دربارۀ نمو جنینی مگس سرکۀ دروزفیلا ملانوگاستر صورت داد. همچنین، ۴۰هزار جهش ژنی اتفاقی را به منظور مطالعۀ اثر جهش بر نمو مگس سرکه بررسی و ۱۵۰ ژن را شناسایی کرد. سپس، تعدادی از این ژن ها را کلون کرد و به مطالعۀ آثار متقابل آن ها پرداخت. او آزمایش در زمینۀ شناسایی همۀ ژن های دخیل در نمو مگس سرکه را در آزمایشگاه اروپایی زیست شناسی مولکولی، واقع در هایدلبرگ، صورت داد. بسیاری از زیست شناسان متخصص نمو از سویه های جهش یافته ای که او ایجاد کرد، بهره بردند. تحقیقات پیش گامانۀ ادوارد لوئیس در اواخر دهۀ ۱۹۷۰ الهام بخش ناسلین ولهارد بودند. لوئیس تراریختیهایی در مگس سرکه را شناسایی کرده بود که منجر به جایگزینی قطعه ای از بدن به جای قطعه ای دیگر می شوند. مشخص شده است که این تراریختی ها نتیجۀ جهش در خانوادۀ معروف به مجموعۀ بای توراکس است. ژن های واقع در ابتدای این مجموعه قطعات جلویی بدن، و ژن های پایینی قطعات بدنی عقبی تر را کنترل می کنند. هنگامی که مشخص شد ترتیب ژن های این مجموعه در انسان ها نیز حفظ شده است، این کشف اهمیت ویژه ای پیدا کرد. ناسلین ولهارد در دهۀ ۱۹۹۰ برای ایجاد دسته بندی گوناگونی های وراثتی طرح بزرگی را آغاز کرد که در آن به جای مگس های سرکه از گورخرماهی استفاده کرد. در سال ۲۰۰۰، گروه تحقیقاتی ناسلین ـ ولهارد با پیوستن به صنایع دارویی آرتمیس به بررسی حدود ۱۷میلیون گورخرماهی پرداخت. در این طرح، اسپرم گورخرماهی در معرض تابش مواد شیمیایی جهش زا قرار می گیرد، آن گاه برای کشف جهش های همۀ ژن های دخیل در نمو به مطالعۀ جهش های حاصل می پردازند.
ناسْلین وُلْهارد، کریسْتیَن
متخصص آلمانی ژنتیک. با ادوارد لوئیس و اریک ویشاوس به سبب کشف ژن هایی که مراحل اولیۀ نمو بدن را در مگس سرکه کنترل می کنند، به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۹۵ دست یافت. او پژوهش های بسیاری دربارۀ نمو جنینی مگس سرکۀ دروزفیلا ملانوگاستر صورت داد. همچنین، ۴۰هزار جهش ژنی اتفاقی را به منظور مطالعۀ اثر جهش بر نمو مگس سرکه بررسی و ۱۵۰ ژن را شناسایی کرد. سپس، تعدادی از این ژن ها را کلون کرد و به مطالعۀ آثار متقابل آن ها پرداخت. او آزمایش در زمینۀ شناسایی همۀ ژن های دخیل در نمو مگس سرکه را در آزمایشگاه اروپایی زیست شناسی مولکولی، واقع در هایدلبرگ، صورت داد. بسیاری از زیست شناسان متخصص نمو از سویه های جهش یافته ای که او ایجاد کرد، بهره بردند. تحقیقات پیش گامانۀ ادوارد لوئیس در اواخر دهۀ ۱۹۷۰ الهام بخش ناسلین ولهارد بودند. لوئیس تراریختیهایی در مگس سرکه را شناسایی کرده بود که منجر به جایگزینی قطعه ای از بدن به جای قطعه ای دیگر می شوند. مشخص شده است که این تراریختی ها نتیجۀ جهش در خانوادۀ معروف به مجموعۀ بای توراکس است. ژن های واقع در ابتدای این مجموعه قطعات جلویی بدن، و ژن های پایینی قطعات بدنی عقبی تر را کنترل می کنند. هنگامی که مشخص شد ترتیب ژن های این مجموعه در انسان ها نیز حفظ شده است، این کشف اهمیت ویژه ای پیدا کرد. ناسلین ولهارد در دهۀ ۱۹۹۰ برای ایجاد دسته بندی گوناگونی های وراثتی طرح بزرگی را آغاز کرد که در آن به جای مگس های سرکه از گورخرماهی استفاده کرد. در سال ۲۰۰۰، گروه تحقیقاتی ناسلین ـ ولهارد با پیوستن به صنایع دارویی آرتمیس به بررسی حدود ۱۷میلیون گورخرماهی پرداخت. در این طرح، اسپرم گورخرماهی در معرض تابش مواد شیمیایی جهش زا قرار می گیرد، آن گاه برای کشف جهش های همۀ ژن های دخیل در نمو به مطالعۀ جهش های حاصل می پردازند.
wikijoo: ناسلین_ولهارد،_کریستین_(۱۹۴۲)