ناسرگی

لغت نامه دهخدا

ناسرگی. [ س َ رَ / رِ ] ( حامص مرکب ) ناسره بودن. سره نبودن. قلبی. نبهرگی. عدم خلوص. ناخالص بودن. مغشوش بودن. قلب بودن. || پستی. بی قدری. حقارت. ( ناظم الاطباء ). || فساد. تباهی. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

زیافت . [ ف َ] ( از ع ، اِمص ) ناسرگی و ناسره شدن . ( غیاث ) . ناسرگی زر و سیم . ( ناظم الاطباء ) . رجوع به ماده ٔ بعد شود.
زیافت. [ ف َ] ( از ع ، اِمص ) ناسرگی و ناسره شدن. ( غیاث ) . ناسرگی زر و سیم. ( ناظم الاطباء ) . رجوع به ماده بعد شود.

بپرس