ترتیب: قدیمیجدیدرای موافقرای مخالف
آرش ناصری٢٠:٥٧ - ١٤٠٣/١٢/٢٨نازی زدایی ( به آلمانی: Entnazifizierung ) یکی از اهداف متفقین بود تا جامعه، فرهنگ، مطبوعات، اقتصاد، قضا و سیاست آلمان و اتریش را از هرگونه آثار حکومت رایش سوم پاک سازند. این روند خصوصاً با برکناری افراد درگیر، از موقعیتهای پرنفوذ و منحل کردن یا ضعیف سازی سازمانهای وابسته به آن صورت گرفت. برنامه نازی زدایی پس از پایان جنگ جهانی دوم شروع شد و با معاهده پوتسدام تبلور یافت.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۹۶۹ مجله تایم اظهار داشت:
در ۱۹۴۵ بین متفقین بر سر دکترین گناه دسته جمعی اجماعی وجود داشت - که دیگر وجود ندارد - ، مبنی بر این که همه آلمانی ها نه فقط در جنگ بلکه برای بیرحمی های نازی مقصر اند.
بیانیه های صادر شده توسط دولت بریتانیا و آمریکا، هر دو پیش و بلافاصله پس از تسلیم شدن آلمان، نشان می دهد که با استفاده از الفاظ «گناه جمعی» و «مسئولیت جمعی» کل ملت آلمان مسئول اعمال حکومت نازی شمرده می شد.
برای رسیدن به این هدف متفقین تلاشهای نازی زدایی پس از جنگ شان را آغاز کردند، شاخه جنگ روانی فرماندهی کل نیروهای اعزامی متفقین یک کارزار پروپاگاندای روانی را با هدف تقویت حس مسئولیت جمعی آلمان آغاز کرد. گروه کنترل روابط عمومی و خدمات اطلاعاتی شاخه بریتانیایی کمیسیون کنترل متفقین در ۱۹۴۵ رهنمودهایی را در دسترس مسئولان تولید روزنامه و ایستگاه های پخش رادیویی برای مردم آلمان قرار داد که بر «مسئولیت اخلاقی همه آلمانی ها برای جرمهای نازی» تأکید می کرد. به طور مشابه، در بین مسئولان آمریکایی، چنین حس گناه جمعی پیشنیازی برای «آموزش طولانی مدت مردم آلمان» شمرده می شد.
با استفاده از مطبوعات آلمانی، که تحت کنترل متفقین بودند، و همچنین پوسترها و کتابچه ها، برنامه ای برای مطلع کردن آلمانی های معمولی از آنچه در بازداشتگاه های اسرای جنگی انجام شده بود، انجام شد. برای نمونه با استفاده از پوسترهایی با عکس قربانیان بازداشتگاه های اسرای جنگی در کنار متنی مانند «شما مقصر این هستید!» یا «این بیرحمی ها: خطای شما!» تعدادی فیلم که بازداشتگاه های اسرای جنگی را نشان می داد ساخته و به مردم آلمان نمایش داده شد، مانند «Die Todesmühlen»، در ژانویه ۱۹۴۶ در منطقه آمریکایی نمایش داده شد، و «Welt im Film No. ۵» در ژوئن ۱۹۴۵. فیلمی که هرگز، بخشی به خاطر تاخیرها و وجود فیلمهای دیگر تمام شد "خاطره اردوگاه هاً بود. بر اساس گفته سیدنی برنشتاین ( رئیس PWD ) :
گزارش
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۹۶۹ مجله تایم اظهار داشت:
در ۱۹۴۵ بین متفقین بر سر دکترین گناه دسته جمعی اجماعی وجود داشت - که دیگر وجود ندارد - ، مبنی بر این که همه آلمانی ها نه فقط در جنگ بلکه برای بیرحمی های نازی مقصر اند.
بیانیه های صادر شده توسط دولت بریتانیا و آمریکا، هر دو پیش و بلافاصله پس از تسلیم شدن آلمان، نشان می دهد که با استفاده از الفاظ «گناه جمعی» و «مسئولیت جمعی» کل ملت آلمان مسئول اعمال حکومت نازی شمرده می شد.
برای رسیدن به این هدف متفقین تلاشهای نازی زدایی پس از جنگ شان را آغاز کردند، شاخه جنگ روانی فرماندهی کل نیروهای اعزامی متفقین یک کارزار پروپاگاندای روانی را با هدف تقویت حس مسئولیت جمعی آلمان آغاز کرد. گروه کنترل روابط عمومی و خدمات اطلاعاتی شاخه بریتانیایی کمیسیون کنترل متفقین در ۱۹۴۵ رهنمودهایی را در دسترس مسئولان تولید روزنامه و ایستگاه های پخش رادیویی برای مردم آلمان قرار داد که بر «مسئولیت اخلاقی همه آلمانی ها برای جرمهای نازی» تأکید می کرد. به طور مشابه، در بین مسئولان آمریکایی، چنین حس گناه جمعی پیشنیازی برای «آموزش طولانی مدت مردم آلمان» شمرده می شد.
با استفاده از مطبوعات آلمانی، که تحت کنترل متفقین بودند، و همچنین پوسترها و کتابچه ها، برنامه ای برای مطلع کردن آلمانی های معمولی از آنچه در بازداشتگاه های اسرای جنگی انجام شده بود، انجام شد. برای نمونه با استفاده از پوسترهایی با عکس قربانیان بازداشتگاه های اسرای جنگی در کنار متنی مانند «شما مقصر این هستید!» یا «این بیرحمی ها: خطای شما!» تعدادی فیلم که بازداشتگاه های اسرای جنگی را نشان می داد ساخته و به مردم آلمان نمایش داده شد، مانند «Die Todesmühlen»، در ژانویه ۱۹۴۶ در منطقه آمریکایی نمایش داده شد، و «Welt im Film No. ۵» در ژوئن ۱۹۴۵. فیلمی که هرگز، بخشی به خاطر تاخیرها و وجود فیلمهای دیگر تمام شد "خاطره اردوگاه هاً بود. بر اساس گفته سیدنی برنشتاین ( رئیس PWD ) :
0 | 0