نازه النفس

لغت نامه دهخدا

نازه النفس. [ زِ هَُن ْ ن َ ] ( ع ص مرکب ) پرهیزکار. که تنها باشد و به خود و مال خود مخالطت بیوت نکند و مال و خانه خود از دیگران نیالاید. ( منتهی الارب ). نازه النفس ؛ عفیف متکرم یحل وحده و لایخالط البیوت بنفسه و لاماله. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). پارسا و پرهیزکار که تنها باشد و نه خود و نه مال او داخل در خانه دیگران نشود و مال و خانه خود را از لوث دیگران نیالاید. ( ناظم الاطباء ). پرهیزگار. پاکدامن. متقی.

فرهنگ فارسی

پرهیزکار که تنها باشد و به خود و مال خود مخالطت بیوت نکند و مال و خانه خود از دیگران نیالاید .

پیشنهاد کاربران

بپرس