نازله

لغت نامه دهخدا

( نازلة ) نازلة. [ زِ ل َ] ( ع اِ ) سختی زمانه. بلای سخت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مصیبت شدیدی که بر مردم فرود آید. ( اقرب الموارد ). سختی و حوادث زمانه. ( غیاث اللغات ) ( منتخب اللغة ). الشدیدة من شدائد الدهر. ( معجم متن اللغة ). سختی زمانه. بلائی که بمردم رسد. ( شمس اللغات ). واقعه. ( مهذب الاسماء ). بلا. ملمّه. حادثه. پیشامد. ج ، نوازل. نازلات : بلائی عظیم و نازله ای شگرف این ساعت ببرکت تو از من مدفوع شده است. ( سندبادنامه ص 131 ). چنین دشمن از پای درآورده و چنین نازله ای دفع کرده. ( سندبادنامه ص 152 ). هر عاقلی اسیر عاقله ای و هر کاملی مبتلی به نازله ای. ( جهانگشای جوینی ). || چیزی. یقال : ما عنده نازلة؛ ای شی ٔ. ( مهذب الاسماء ).

فرهنگ فارسی

بلا، مصیبت، نازلات ، ونوازل جمع
(اسم ) سختی زمانه بلای سخت مصیبت : [ بلایی عظیم ونازله ای شگرف این ساعت ببرکت تو از من مدفوع شده است ]

فرهنگ معین

(زِ لَ یا لِ ) [ ع . نازلة ] (اِ. ) سختی زمانه ، بلای سخت ، مصیبت .

فرهنگ عمید

بلا، مصیبت.

پیشنهاد کاربران

سختی روزگاران، پیش آمدهای ناگوار
� پس بر وفق این احوال، از نوازل این اهوال، بگریختم� ( مقامات حمیدی: المقامة الثانیة )

بپرس