نازدیده

/nAzdide/

لغت نامه دهخدا

نازدیده. [ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) نازپرورده. نازنین. به ناز و نرمی و لطف پرورش یافته :
بدو گفت کای نازدیده جوان
مبر دست سوی بدی تا توان.
فردوسی.
به تنها همی رفت و کس را نبرد
تن نازدیده به یزدان سپرد.
فردوسی.
گفتم که چگونه رستی از رضوان
ای بچه نازدیده حورا.
مسعودسعد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ناز پرورده نازنین .

پیشنهاد کاربران

بپرس