نارویی

از طوایف بزرگ بلوچ ایرانشهر (بمپور) و زابل، مرکب از تیره های مختلف، متشکل از پنج گروه جداگانه و ۹۵۴ خانوار چادرنشین. گروهی از این مردم سردسیر را در بخشی از استان گلستان برگزار می کنند و بقیه از جنوب خراسان فراتر نمی روند. دولت پهلوی اول پس از ۱۳۱۰ش گروهی از نارویی ها را به ناحیۀ نصرت آباد زاهدان انتقال داد. نارویی ها در اواخر دورۀ صفویه به همراه ملک شیرخان صفاری از حدود شرقی سیستان به ناحیۀ بمپور مهاجرت کردند. شیرخان حکومت بمپور را از محبت خان بلوچ، حاکم کلات، گرفت و خود حاکم بمپور شد. در ۱۱۸۵ق سعیدخان نارویی، معروف به چاکرخان، فرماندۀ نگهبانان قلعۀ بمپور، پس از کشتن ملک حسین و پسرانش حاکم قلعه شد و حکومت خاندان او تا انقراض قاجاریه دوام داشت. فرزندش مهراب خان در نیمۀ اول قرن ۱۳ق ازجمله بزرگ ترین سرداران بلوچ به شمار می آمد. محمدعلی خان نارویی به هنگام حضور آقاخان محلاتی در کرمان و بمپور و شورش علیه دولت ایران، به او پیوست. سردار سعیدخان نارویی ( ـ۱۳۳۳ق) در سال های انقلاب مشروطیت عملاً حاکم خودمختار بمپور و از رقیبان بهرام خان باران زائی بود.