نارسایی هیجانی

نارسایی هیجانی یا آلکسی تایمیا ( به انگلیسی: Alexithymia ) ( تلفظ: ˌəlɛksəˈθaɪmiə ) یک ساختار شخصیتی است که به عنوان یک ناتوانی بی نشانهٔ بالینی در شناسایی و توصیف هیجان ها و احساسات فردی توصیف می شود. ویژگی های اصلی آلکسی تایمیا عبارت اند از اختلال در آگاهی عاطفی، در دلبستگی اجتماعی و در رابطه میان فردی. علاوه بر این، افراد مبتلا به آلکسی تایمیا همچنین دچار دشواری در تشخیص و درک احساسات دیگران نیز هستند، که نمودهای آن در نهایت به عنوان واکنش های غیرهمدلانه یا واکنش های احساسی غیر تاثیرگذار تعبیر می شوند. آلکسی تایمیا در حدود ۱۰٪ از جمعیت عمومی شایع است و با شماری از وضعیت های روانی دیگر به عنوان هم آیند شناخته شده است.
اصطلاح "آلکسی تایمیا" اولین بار توسط روان درمانگری با نام پیتر سیفنیوسدر سال ۱۹۷۳ ابداع شد. با توجه به فرهنگ انگلیسی آکسفورد، این واژه از ترکیب کلمات یونانی λέξις ( به انگلیسی: lexis ) به معنی سخنرانی و واژه یونانی θυμός ( به انگلیسی: thumos ) به معنی روح ( به عنوان جایگاهی از احساسات، هیجان و اندیشه ) است که در ترکیب باحرف منفی کننده α با اضافه کردن بار معنایی محرومیت، در نهایت آلکسی تیمیا به صورت تحت الفظی به معنی «فقر کلمات در بیان احساسات» می باشد.