نادیژدا فون مک

نادیـِژدا فون مِـک ( روسی: Надежда Филаретовна фон Мекк؛ ۱۰ فوریه  [ سبک قدیمی: ۲۹ ژانویه]   ۱۸۳۱ – ۱۳ ژانویهٔ ۱۸۹۴ ) یک بانوی سرمایه دار و بازرگان اهل امپراتوری روسیه و یکی از حامیان بانفوذ و مهم هنر به ویژه موسیقی در آن دوران بود. امروزه او را به سبب رابطهٔ هنری اش با پیوتر ایلیچ چایکوفسکی می شناسند که به مدت سیزده سال از وی پشتیبانی مالی نمود تا او بتواند به طور تمام وقت، خود را وقف ساختِ موسیقی کند؛ با این شرط که ایندو هرگز ملاقات حضوری نداشته باشند و یکدیگر را از نزدیک نبینند. چایکوفسکی سمفونی شماره ۴ خود را به او تقدیم نمود. این بانوی ثروتمند چندین هنرمند دیگر از جمله نیکلای روبینشتاین و کلود دبوسی را نیز حمایت مالی نمود.
وی خودش در جوانی موسیقی آموخته بود و نوازندهٔ پیانوی ماهری بود و دانش خوبی در زمینهٔ رپرتوارهای کلاسیک داشت. او همچنین چندین زبان می دانست و مطالعاتی در زمینهٔ ادبیات، تاریخ، فلسفه و به ویژه آثار آرتور شوپنهاور و ولادیمیر سولویوف داشت.
مابین سال های ۱۸۷۷ تا ۱۸۹۰ میلادی، نادیژدا فون مک و چایکوفسکی بیش از ۱۲۰۰ نامه به هم نوشتند و میزان اطلاعاتی که میان این دو در این نامه ها رد و بدل شد، شگفت انگیز است، به خصوص آنکه ایندو هرگز یکدیگر را ندیده بودند. چایکوفسکی چنان اعتمادی به او داشت که تمامی جزئیات زندگی شخصی و هنری اش را با او در میان می گذاشت و نظرِ نادیژدا بسیار برایش مهم بود، تا آنجا که وقتی منتقدان سمفونی شماره ۵ او را به باد انتقاد گرفتند، نادیژدا بود که او را حمایت کرد و باعث شد تا چایکوفسکی این سمفونی را نگه دارد. [ ۱] نادیژدا مبلغ ۶۰۰۰ روبل در سال به چایکوفسکی می داد که آن چنان زیاد بود که او توانست کرسی استادی کنسرواتوار دولتی چایکوفسکی مسکو را رها کند و به طور تمام وقت به آهنگسازی بپردازد.
نادیژدا ۲ ماه پس از مرگ چایکوفسکی، در سن ۶۲ سالگی در اثر ابتلا به سل در نیس فرانسه درگذشت.