نادیده روزگار

لغت نامه دهخدا

نادیده روزگار. [ دی دَ / دِ ] ( ص مرکب ) نامجرب. تجربه نیاموخته. جوان کار نادیده نورس :
نادیده روزگارم از آن رسمدان نیم
آری بروزگار شود مرد رسمدان.
ابوالمعالی رازی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) نامجرب بی تجربه : نادیده روزگارم ازان رسم دان نیم آری بروزگار شود مرد رسم دان . ( بلمعالی رازی المعجم )

پیشنهاد کاربران

بپرس