نادهنده

لغت نامه دهخدا

نادهنده. [ دِ هََ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) بخیل. ممسک. ( آنندراج ). آنکه ادا نمی کند حق کسی را. لئیم. بخیل. آنکه عطا و بخشش ندارد. ( ناظم الاطباء ). || آن که به ادای حق دنگی خود تهاون ورزد. ( آنندراج ). || مقابل دهنده. رجوع به دهنده شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس