نادری ، امیر (آبادان ۱۳۲۴ش)
نادری ، امیر
عکاس، فیلم نامه نویس، و کارگردان ایرانی سینما. در سینما دو مسیرِ متفاوت و حتی مخالف را پیمود: فیلم های مسیر اول داستان گو است که در آن ماجراها از آغاز تا پایان با فراز و فرود داستانی روایت می شود؛ همچون خداحافظ رفیق (۱۳۵۰)، تنگنا (۱۳۵۲)، تنگسیر (۱۳۵۲)، سازدهنی (۱۳۵۲)، مرثیه (۱۳۵۴)، ساخت ایران (۱۳۵۷) و حتی منهتن از روی شماره (۱۹۹۳)؛ و فیلم های مسیر دوم ضد قصه است، و ساختار فیلم را تصاویر می سازند و نه گفت و گو ها؛ برخی از این فیلم ها عبارت اند از انتظار (۱۳۵۳)، برنده ... (۱۳۵۷)، جست وجو (۱۳۵۹)، جست وجو ۲ (۱۳۶۰)، دونده ... (۱۳۶۴)، و آب ، باد، خاک (۱۳۶۶) فیلم های مسیر اول رئالیستی و در لحظه هایی متمایل به ناتورالیسم است و به همین سبب باید با معیارهای سینمای رئالیستی ارزیابی شود، و مسیر دوم اگرچه ضد رئالیستی نیست ، در چارچوب معیارهای سینمای رئالیستی نمی گنجد. بر خلاف فیلم های مسیر اول که واقعیتِ عینی را می نمایاند، فیلم های مسیر دوم به واقعیتِ هنری می پردازد که الزاماً همان واقعیتِ آشنای زندگیِ روزمره نیست. در طول فعالیت فیلم سازی خود بعد از عکس هایی که برای تعدادی از فیلم ها مثل بیگانه بیا (۱۳۴۷)، قیصر (۱۳۴۸)، و حسن کچل (۱۳۴۹) گرفت، به فیلم سازی روآورد، و فیلم های آخرش (دونده و آب، باد، خاک)، هنگام حضورش در ایران، در جشنواره های خارجی با تحسین روبه رو شدند.
نادری ، امیر
عکاس، فیلم نامه نویس، و کارگردان ایرانی سینما. در سینما دو مسیرِ متفاوت و حتی مخالف را پیمود: فیلم های مسیر اول داستان گو است که در آن ماجراها از آغاز تا پایان با فراز و فرود داستانی روایت می شود؛ همچون خداحافظ رفیق (۱۳۵۰)، تنگنا (۱۳۵۲)، تنگسیر (۱۳۵۲)، سازدهنی (۱۳۵۲)، مرثیه (۱۳۵۴)، ساخت ایران (۱۳۵۷) و حتی منهتن از روی شماره (۱۹۹۳)؛ و فیلم های مسیر دوم ضد قصه است، و ساختار فیلم را تصاویر می سازند و نه گفت و گو ها؛ برخی از این فیلم ها عبارت اند از انتظار (۱۳۵۳)، برنده ... (۱۳۵۷)، جست وجو (۱۳۵۹)، جست وجو ۲ (۱۳۶۰)، دونده ... (۱۳۶۴)، و آب ، باد، خاک (۱۳۶۶) فیلم های مسیر اول رئالیستی و در لحظه هایی متمایل به ناتورالیسم است و به همین سبب باید با معیارهای سینمای رئالیستی ارزیابی شود، و مسیر دوم اگرچه ضد رئالیستی نیست ، در چارچوب معیارهای سینمای رئالیستی نمی گنجد. بر خلاف فیلم های مسیر اول که واقعیتِ عینی را می نمایاند، فیلم های مسیر دوم به واقعیتِ هنری می پردازد که الزاماً همان واقعیتِ آشنای زندگیِ روزمره نیست. در طول فعالیت فیلم سازی خود بعد از عکس هایی که برای تعدادی از فیلم ها مثل بیگانه بیا (۱۳۴۷)، قیصر (۱۳۴۸)، و حسن کچل (۱۳۴۹) گرفت، به فیلم سازی روآورد، و فیلم های آخرش (دونده و آب، باد، خاک)، هنگام حضورش در ایران، در جشنواره های خارجی با تحسین روبه رو شدند.
wikijoo: نادری_،_امیر_(آبادان_۱۳۲۴ش)