نادره گو

لغت نامه دهخدا

نادره گو. [ دِ رَ / رِ ] ( نف مرکب ) لطیفه گو. نکته گو :
بود خوب و جوان و نادره گوی
زن که این دید از او تو دست بشوی.
نظامی.

پیشنهاد کاربران

بپرس