نادرالحسن. [ دِ رُل ْ ح ُ ] ( ع ص مرکب ) آن که خوبی و نیکوئی وی برخلاف معمول باشد. ( ناظم الاطباء ). که در حسن و زیبائی نظیرش نایاب یا کمیاب باشد : گویند:خواجه ای را بنده ای نادرالحسن بود و با وی بسبیل ِ مودّت و دیانت نظری داشت... ( گلستان چ یوسفی ص 133 ).
فرهنگ فارسی
آنکه در زیبایی کم نظیرباشد گویند خواجه ای را بندهای نادر الحسن بود .
