نادر اوفتادن

لغت نامه دهخدا

نادر اوفتادن. [ دِ دَ ] ( مص مرکب )نادر افتادن. رجوع به نادر افتادن شود :
دوران تو نادر اوفتاده ست
کاین حسن خدا به کس نداده ست.

سعدی.

نادر افتادن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید