( ناخوش آواز ) ناخوش آواز. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) آنکه آواز وی مطبوع نباشد. ( ناظم الاطباء ). بدصدا. بدآواز. که صوتی منکر و گوش خراش دارد. که آوازش دلنشین و دلپذیر نیست. که خوش آواز نیست : اگر مهمان تست این ناخوش آوازمرا فریاد رس زین میهمانت.ناصرخسرو.خدای این حافظان ناخوش آوازبیامرزاد اگر ساکن بخوانند.سعدی.ناخوش آواز اگر دراز کشدنه خداوند، خلق از او خشنود.سعدی.ناخوش آوازی ببانگ بلند قرآن میخواند. ( گلستان ).