ناخوش اواز


معنی انگلیسی:
who has a harsh or unpleasant voice

لغت نامه دهخدا

( ناخوش آواز ) ناخوش آواز. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) آنکه آواز وی مطبوع نباشد. ( ناظم الاطباء ). بدصدا. بدآواز. که صوتی منکر و گوش خراش دارد. که آوازش دلنشین و دلپذیر نیست. که خوش آواز نیست :
اگر مهمان تست این ناخوش آواز
مرا فریاد رس زین میهمانت.
ناصرخسرو.
خدای این حافظان ناخوش آواز
بیامرزاد اگر ساکن بخوانند.
سعدی.
ناخوش آواز اگر دراز کشد
نه خداوند، خلق از او خشنود.
سعدی.
ناخوش آوازی ببانگ بلند قرآن میخواند. ( گلستان ).

فرهنگ فارسی

( ناخوش آواز ) ( صفت ) آنچه که مطبوع نیست نادلپسند نا مقبول مقابل خوشایند.

پیشنهاد کاربران

بپرس