ناخوردنی

لغت نامه دهخدا

ناخوردنی. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( ص لیاقت ) نخوردنی. که قابل خوردن نیست. که خوردن را نشاید. که نبایدش خورد. که نتوان خوردش :
هر آنکو کند کار ناکردنی
غمی بایدش خورد ناخوردنی.
( سندبادنامه ص 179 ).
چرا از پی سنگ ناخوردنی
کنی داوریهای ناکردنی.
نظامی.

فرهنگ فارسی

(صفت ) غیر قابل خوردن آنچه که خوردن را نشاید هر آن کو کند کار ناکردنی غمی بایدش خورد ناخوردنی . ( سندبادنامه ) مقابل خوردنی

مترادف ها

inedible (صفت)
غیر قابل خوردن، نخوردنی، ناخوردنی

فارسی به عربی

غیر صالح للاکل

پیشنهاد کاربران

بپرس