لغت نامه دهخدا
ناخفته. [ خ ُ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) نخوابیده. نخفته. نخسپیده. خواب ناکرده. بیدار مانده. شب زنده دار. ج ، ناخفتگان :
شبی برسرش لشکر آورد خواب
که چند آورد مرد ناخفته تاب.سعدی.
درازی شب از ناخفتگان پرس
که خواب آلوده را کوته نماید.سعدی.
|| بیداردل. هوشیار. ج ، ناخفتگان :
همان چون سر آری به سوی نشیب
ز ناخفتگان بر تو آید نهیب.فردوسی.
|| بسته و فسرده ناشده. ( ناظم الاطباء ). فرهنگ فارسی
(صفت ) ۱ - نخوابیده بیدار مانده . ۲ - بیداردل هوشیار جمع : ناخفتگان : همان چون سر آری بسوی نشیب ز نا خفتگان بر تو آید نهیب . ( شا. ) 