ناخفتن

لغت نامه دهخدا

ناخفتن. [ خ ُ ت َ ] ( مص منفی ) نخفتن. خواب نکردن.نخوابیدن. بیدار ماندن. به خواب نرفتن :
که بر ساز کامد گه رفتنت
سرآمد نژندی و ناخفتنت.
فردوسی.
من از ناخفتن شب مست مانده
چو شمشیری قلم در دست مانده.
نظامی.
شکایت پیش از این روزی ز دست خواب میکردم
به غم خواران و نزدیکان ، کنون از دست ناخفتن.
سعدی.

فرهنگ فارسی

نخفتن خواب نکردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس