( ناخذاة ) ناخذاة. [ خ ُ ] ( معرب ، اِ مرکب ) ناخذا و ناخذاه وناخذای مأخوذ از فارسی ، ناخدا و خداوند کشتی و جهاز. ( از ناظم الاطباء ). صاحب و خداوند ناو. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). ثم اشتقوا منها الفعل فقالوا: تَنَخَّذَ؛ یعنی ناخدا گردید. ( منتهی الارب ). ج ، نَواخِذَة.
