منطقه گابو شرقی ترین ناحیه در گینه بیسائو می باشد. پایتخت آن گابو می باشد. این ناحیه از قسمت شمال با سنگال، از سمت شرق و جنوب با گینه و از سمت غرب با منطقه گینه بیسائو تومبالی و بافاتا همسایه می باشد. مساحت آن ۹٬۱۵۰ کیلومتر 2 می باشد. و آن را گسترده ترین ناحیه اداری گینه بیسائو تبدیل می نماید. این ناحیه داخلی پوشیده از جنگل ساوانا یا ساوانای سبک می باشد و سالانه بیش از ۲٬۰۰۰ میلیمتر ( ۷۹ اینچ ) بارش دارد. در سال ۲۰۰۹، مجموع جمعیت ناحیه ۲۰۵۶۰۸ نفر بوده که جمعیت شهری آن ۵۱٬۲۱۱ نفر و جمعیت روستایی آن را ۱۵۴٬۳۹۷ نفر را تشکیل می دهد. نسبت جنسی در ناحیه ۹۴ زن در برابر هر ۱۰۰مرد می باشد. در سال ۲۰۰۹، نرخ فعالیت خالص ۷۲٫۴۴درصد، نسبت نیروی کار شاغل ۴۳٫۸۶درصد، نسبت نیروی کار ۷۴٫۴۸و نسبت جمعیت انفعال بالقوه ۴۳٫۸۶درصد بود. نرخ محرومان مطلق، کسانی که کمتر از ۲دلار در روز درآمد آنان می باشد، در این ناحیه به ۷۲٫۴ درصد رسیده است که سهم ناحیه ای ۱۳٫۶درصد در مجموع فقر ملی می باشد.
گابو یک ناحیه داخلی می باشد و بالا مرتبه ترین نقطه آن مونته تورین با بلندی۲۶۲ متر ( ۸۶۰ فوت ) می باشد. ناحیه داخلی دارای دشت هایی می باشدکه با ریاها در هم پیچیده است. رودخانه های پر پیچ و خم بسیاری موجود می باشد که مقدار کثیری از آنان دلتاهایی را در ناحیه ساحلی ایجاد می کنند. رودخانه اصلی، رودخانه کوروبال، از بین ناحیه گذر می کند. آب و هوای آن گرم و گرمسیری است و ناحیه دارای ۲ فصل می باشد. آغاز فصل تابستان از ماه دسامبر تا ماه مه با دوره ماه آوریل تا ماه می با دمای ۲۰ درجه سلسیوس ( ۶۸ درجه فارنهایت ) درجه می باشد تا ۳۰ درجه سلسیوس ( ۸۶ درجه فارنهایت ) . فصل بارانی طبق معمول از ماه می تا ماه نوامبر می باشد. این ناحیه به شکل میانگین نزدیک ۱٬۰۰۰ میلیمتر ( ۳۹ اینچ ) بارندگی دارد نسبت به ناحیه ساحلی که ۲٬۰۰۰ میلیمتر ( ۷۹ اینچ ) کسب می نمایند. ناحیه داخلی پوشیده از جنگل های ساوانا یا سبک ساوانا می باشد.
ناحیه گابو به ۵ بخش تقسیم می گردد، مثل بوئه، گابو، پیچه، پیرادا و سوناکو. گینه بیسائو در تاریخ ۲۴ سپتامبر ۱۹۷۳ بعد از جنگ ها و کارهای سیاسی دیپلماتیک زیر عنوان حزب استقلال آفریقا کیپ ورد ( پی ای ) از پرتغال استقلال یافت، در حالی که پرتغال استقلال کیپ ورد پی ای آی سی وی را در تاریخ ۵ ژوئیه ۱۹۷۵ قبول کرد. پی ای آی سی وی بعد از استقلال هر ۲ کشور را اداره نمود. در حالی که منابع مالی بین المللی برای پیشرفت اقتصادی کشور آویخته می گردید، حزب متهم به سوء استفاده از قدرت به روشی غیر مشروط بود. روال کار دولتی تک حزبی در طول دوره ۱۹۸۰و ۱۹۹۰ ناراحت بود و ارتش به شکل پشت سر هم کنترل قدرت را در دست گرفت و جنگ داخلی ناشی از آن منجر به از دست دادن دارایی و جان مردم شد. برای تمرکززدایی قدرت، یک منطقه اداری و هشت ناحیه تشکیل شد. از زمان جنگ داخلی ۱۹۹۸–۱۹۹۹ هیچ گونه اداره محلی موجود نبوده و کل خدمات اجتماعی توسط پرسنل های جامعه مدنی و نظایر سازمان های دولتی انجام می شود. حداقل خدمات بهداشتی و آموزشی توسط دولت ارائه می شود و تمام ادارات دولتی به صورت محدود عمل کرده اند. یک دولت انتقالی طی سال های ۲۰۰۳–۲۰۰۴ با منشور انتقال مردمی به تصویب رسید. کمیته نظامی دو غیرنظامی را به عنوان رئیس جمهور موقت و نخست وزیر منصوب کرد. انتخابات برای یک دوره پنج ساله در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۵ با نمایندگی چند حزبی برگزار شد. یک کودتای نظامی در سال ۲۰۱۲رخ داد که پس از آن کمک های مالی اتحادیه اروپا و بین المللی متوقف شد. آخرین انتخابات در آوریل ۲۰۱۴ با حضور ۱۳ نامزد ریاست جمهوری و نمایندگی از ۱۵ حزب برگزار شد. این انتخابات توسط ۵۵۰ ناظر بین المللی نظارت شد. [ ۱] خوزه ماریو واز و حزبش در انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی در مقابل نونو گومز نبیام مورد حمایت ارتش پیروز گردیدند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگابو یک ناحیه داخلی می باشد و بالا مرتبه ترین نقطه آن مونته تورین با بلندی۲۶۲ متر ( ۸۶۰ فوت ) می باشد. ناحیه داخلی دارای دشت هایی می باشدکه با ریاها در هم پیچیده است. رودخانه های پر پیچ و خم بسیاری موجود می باشد که مقدار کثیری از آنان دلتاهایی را در ناحیه ساحلی ایجاد می کنند. رودخانه اصلی، رودخانه کوروبال، از بین ناحیه گذر می کند. آب و هوای آن گرم و گرمسیری است و ناحیه دارای ۲ فصل می باشد. آغاز فصل تابستان از ماه دسامبر تا ماه مه با دوره ماه آوریل تا ماه می با دمای ۲۰ درجه سلسیوس ( ۶۸ درجه فارنهایت ) درجه می باشد تا ۳۰ درجه سلسیوس ( ۸۶ درجه فارنهایت ) . فصل بارانی طبق معمول از ماه می تا ماه نوامبر می باشد. این ناحیه به شکل میانگین نزدیک ۱٬۰۰۰ میلیمتر ( ۳۹ اینچ ) بارندگی دارد نسبت به ناحیه ساحلی که ۲٬۰۰۰ میلیمتر ( ۷۹ اینچ ) کسب می نمایند. ناحیه داخلی پوشیده از جنگل های ساوانا یا سبک ساوانا می باشد.
ناحیه گابو به ۵ بخش تقسیم می گردد، مثل بوئه، گابو، پیچه، پیرادا و سوناکو. گینه بیسائو در تاریخ ۲۴ سپتامبر ۱۹۷۳ بعد از جنگ ها و کارهای سیاسی دیپلماتیک زیر عنوان حزب استقلال آفریقا کیپ ورد ( پی ای ) از پرتغال استقلال یافت، در حالی که پرتغال استقلال کیپ ورد پی ای آی سی وی را در تاریخ ۵ ژوئیه ۱۹۷۵ قبول کرد. پی ای آی سی وی بعد از استقلال هر ۲ کشور را اداره نمود. در حالی که منابع مالی بین المللی برای پیشرفت اقتصادی کشور آویخته می گردید، حزب متهم به سوء استفاده از قدرت به روشی غیر مشروط بود. روال کار دولتی تک حزبی در طول دوره ۱۹۸۰و ۱۹۹۰ ناراحت بود و ارتش به شکل پشت سر هم کنترل قدرت را در دست گرفت و جنگ داخلی ناشی از آن منجر به از دست دادن دارایی و جان مردم شد. برای تمرکززدایی قدرت، یک منطقه اداری و هشت ناحیه تشکیل شد. از زمان جنگ داخلی ۱۹۹۸–۱۹۹۹ هیچ گونه اداره محلی موجود نبوده و کل خدمات اجتماعی توسط پرسنل های جامعه مدنی و نظایر سازمان های دولتی انجام می شود. حداقل خدمات بهداشتی و آموزشی توسط دولت ارائه می شود و تمام ادارات دولتی به صورت محدود عمل کرده اند. یک دولت انتقالی طی سال های ۲۰۰۳–۲۰۰۴ با منشور انتقال مردمی به تصویب رسید. کمیته نظامی دو غیرنظامی را به عنوان رئیس جمهور موقت و نخست وزیر منصوب کرد. انتخابات برای یک دوره پنج ساله در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۵ با نمایندگی چند حزبی برگزار شد. یک کودتای نظامی در سال ۲۰۱۲رخ داد که پس از آن کمک های مالی اتحادیه اروپا و بین المللی متوقف شد. آخرین انتخابات در آوریل ۲۰۱۴ با حضور ۱۳ نامزد ریاست جمهوری و نمایندگی از ۱۵ حزب برگزار شد. این انتخابات توسط ۵۵۰ ناظر بین المللی نظارت شد. [ ۱] خوزه ماریو واز و حزبش در انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی در مقابل نونو گومز نبیام مورد حمایت ارتش پیروز گردیدند. [ ۲]
wiki: ناحیه گابو