ناحیه زیست پذیر کهکشانی

ناحیه زیست پذیر کهکشانی در اخترزیست شناسی و اخترفیزیک سیاره ای، منطقه ای از کهکشان است که حیات به احتمال زیاد در آن رشد می کند. مفهوم ناحیه زیست پذیر کهکشانی عوامل مختلفی مانند فلزینگی ( وجود عناصر سنگین تر از هیدروژن و هلیوم ) و نرخ و چگالی فجایعی اصلی مانند ابرنواخترها را تجزیه و تحلیل می کند و از آن برای محاسبه این موضوع استفاده می کند که کدام منطقه از کهشکان احتمال بیشتری دارد که از سیاره زمین سان پشتیبانی کند، طوری که در ابتدا حیات ساده در آن ایجاد شده و سپس محیطی مناسب برای تکامل و پیشرفت این حیات فراهم شده باشد. [ ۱] بر اساس تحقیقات منتشر شده در آگوست ۲۰۱۵، کهکشان های بسیار بزرگ ممکن است بیش از کهکشان های کوچکتر مانند کهکشان راه شیری به تولد و توسعه سیارات زیست پذیر کمک کنند. [ ۲] در مورد کهکشان راه شیری، منطقه قابل سکونت کهکشانی آن معمولاً فضای حلقوی با شعاع بیرونی حدود ۱۰ کیلوپارسک ( ۳۳٬۰۰۰ سال نوری ) و شعاعی داخلی نزدیک به مرکز کهکشان است ( هر دو شعاع فاقد مرزهای سخت هستند ) . [ ۱] [ ۳]
• پارادوکس فرمی
• کهکشان بیضوی
• کهکشان مارپیچی
• زیست پذیری سیاره ای
• زمین سیاره بی همتا
• زمینی سازی
• جستجو برای هوش فرازمینی