ناحوم

لغت نامه دهخدا

ناحوم. ( اِخ ) ناحوم ( به معنی تسلی ) او هفتمین انبیاء اصغر است. طور و طرز ناحوم نامعلوم است مگر اینکه او در القوش متوطن بوده و محتمل است که القوش قریه ای باشد که در محال جلیل واقع بوده. نبوتش حاکی یک مطلب و در سه باب مندرج است از آنجمله در خصوص انهدام نینوی چنان مقتدرانه و روشن نبوت مینماید که گویا خودش بشخصه برأی العین دیده ، لطافت و حسن عبارتش مورد تحسین عامه است. درخصوص تعیین زمان نبوت ناحوم آراء مختلفه است و افضل مفسرین با جرم هم رأی اند و او برآن است که ناحوم در زمان حزقیا بعد از وقوع جنگ سنخاریب در مصر چنانکه بروسوس مورخ مذکور داشته نبوت مینمود... ناحوم در خصوص فتح نوآمون و تکبر ریشاقی و هزیمت سنخاریب همچو وقایع ماضیه گفتگو می کند و نیز اشاره مینماید که در زمان او سبط یهودا باز در ملک خود بوده اعیاد خود رانگاه خواهند داشت ، و از اسیری و پراکندگی ده سبط نیز اخبار مینماید اشعیا و میکاه با آن حضرت معاصر بودند. تخمیناً یکصد سال بعد از این یعنی 606 قبل از مسیح نینوی منهدم گردید و بقایای آن شهر را که در این ایام کشف نموده از خاک درآورده اند با بیان آنحضرت مناسبت بسیار خوبی دارد. ( از قاموس کتاب مقدس ص 864 ).

دانشنامه عمومی

ناحوم ( در عبری:נחום به معنی «تسلی» ) از پیامبرانی بود که هم زمان با اشعیا و میکاه، به نبوت رسید. [ ۱] او در القوش، روستایی در جلیل و در نزدیکی کفرناحوم، سکونت داشت. ناحوم، سقوط آمون و تبس در مصر را یاد کرده، و ویرانی نینوا را پیش بینی نمود. ناحوم نویسنده کتاب ناحوم در عهد عتیق بوده است؛ زبان کتاب ناحوم شعری بوده و در آن عبارات کوتاه آمده است. ناحوم در اَلقوش درگذشت و در مکان مرگ وی، کنیسه ای به نام او برپا شده است.
عکس ناحوم
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

ناحوم (قرن ۷ پ م)(Nahum)
در عهد عتیق، پیامبر بنی اسرائیل، احتمالاً متولد جلیل، که ویرانی نینوا پایتخت آشور به دست مادها در ۶۱۲ پ م را پیش بینی کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس