ناجعه

لغت نامه دهخدا

( ناجعة ) ناجعة. [ ج ِ ع َ ] ( ع ص )تأنیث ناجع. || جماعتی که گیاه و آب جویند. ( دهار ). قوم ناجعة؛ گروه جوینده گیاه. ( ناظم الاطباء ). یقال : هؤلاء قوم ناجعة. ( منتهی الارب ). مرت بنا ناجعة و نواجع؛ ای قوم منتجعون. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس