ناتیلوس ایکس

ناتیلوس - ایکس ( حمل و نقل جهانی غیر اتمسفری که برای اکتشاف طولانی ایالات متحده در نظر گرفته شده است ) یک ایستگاه فضایی چرخ دوار می باشد که توسط مهندسان مارک هولدرمن و ادوارد هندرسون از تیم ارزیابی کاربردهای فناوری ناسا ایجاد گردیده است.
این ایده برای اولین بار در ژانویه ۲۰۱۱ برای سفرهای فضایی خارجی طولانی مدت ( ۱ تا ۲۴ ماه ) برای یک خدمه شش نفره پیشنهاد شده بود. به منظور محدود کردن اثرات پرواز فضایی انسانی بر سلامت انسان، فضاپیما باید به یک سانتریفیوژ مجهز شود.
این طراحی با توجه به استانداردهای پروازهای فضایی انسانی نسبتاً ارزان در نظر گرفته شده بود، [ ۲] زیرا پیش بینی می شد فقط ۳٫۷ میلیارد دلار هزینه داشته باشد. علاوه بر این، مطرح شد که ممکن است تنها به ۶۴ ماه کار نیاز داشته باشد. [ ۳] [ ۴]
این پیشنهاد به طور تخمینی شامل ۲۱ - در - ۴۶ - فوت ( ۶٫۵ - در - ۱۴ - متر ) راهرو اصلی، یک سانتریفیوژ قابل سکونت در حال چرخش، ماژول های بادی برای انبارهای لجستیکی و استفاده خدمه، آرایه های انرژی خورشیدی، و یک ساختار رانش قابل تنظیم مجدد بود.
به منظور استقرار این فضاپیمای عظیم تا حد امکان، از انواع ماژول های صلب و بادی و آرایه های دینامیکی خورشیدی تشکیل شده است. ماژول های قابل گسترش بر اساس فناوری استفاده شده توسط اتاقهای زندگی بادی است که توسط Bigelow Aerospace پیشنهاد شده است، [ ۵] که به توسعه ماژول های بادی که در ابتدا توسط ناسا طراحی و توسعه داده شد، ادامه داده است. [ ۶]
• کنترل محیطی قوی و پشتیبانی زندگی و مجموعه ارتباطات
• حجم ذخیره سازی بزرگ ( برای مواد غذایی، قطعات مکانیکی یا لوازم پزشکی )
• فرمان بصری در زمان واقعی و مشاهده قابلیت خدمه
• تابش کم خدمه
• ادغام نیمه خودمختار واحدهای پیشران مأموریتی چندگانه
مفهوم طراحی ناتیلوس - ایکس فراتر از نقشه ها و پیشنهادهای اولیه پیش نرفت.