ناتافتن

لغت نامه دهخدا

ناتافتن. [ ت َ ] ( مص منفی ) مایل نشدن. نگراییدن. روی نیاوردن. متمایل نشدن :
به کژی دلم هیچ ناتافته
روان جای روشن دلان یافته.
فردوسی.
|| نتابیدن.

پیشنهاد کاربران

بپرس