نابک. [ ب ِ ] ( ع ص ) جای بلند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ): مکان نابک ؛ جای بلند و مرتفع. ( ناظم الاطباء ) ( از المنجد ). مکان مرتفع. ( اقرب الموارد ). ج ، نَوابِک.
