نابوت
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
نابوت (Naboth)
(در عبری به معنی «میوه ها») در عهد عتیق (اول پادشاهان ۲۱)، صاحب تاکستانی که آحاب، شاه اسرائیل، بدان چشم داشت. چون نابوت از فروش ملک پدری سرباز زد، ایزابل زن آحاب به او بهتان کفرگویی زد و فرمان داد سنگسارش کردند. سقوط خاندان آحاب نتیجۀ ظلمی قلمداد می شود که در حق نابوت شد.
(در عبری به معنی «میوه ها») در عهد عتیق (اول پادشاهان ۲۱)، صاحب تاکستانی که آحاب، شاه اسرائیل، بدان چشم داشت. چون نابوت از فروش ملک پدری سرباز زد، ایزابل زن آحاب به او بهتان کفرگویی زد و فرمان داد سنگسارش کردند. سقوط خاندان آحاب نتیجۀ ظلمی قلمداد می شود که در حق نابوت شد.
wikijoo: نابوت
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید