سخن گفت ناگفته چون گوهر است
کجا نابسوده به بند اندر است.
فردوسی.
ور گهر تاج نابسوده شد از بحربحر گهرزای تاجدار بماناد.
خاقانی.
|| نو. غیرمستعمل. مقابل کهنه : بیامد ابر تخت شاهی نشست
یکی جامه نابسوده به دست.
فردوسی.
|| نتراشیده. نسائیده. که تراش نخورده باشد : چشمم به وی افتاد و برنهادم
دل بر گهری سرخ نابسوده.
خسروانی.
برو بافته شفشه سیم و زربشفشه درون نابسوده گهر.
فردوسی.
دگر که نام نکو یافته ست و نام نکونکوتر از گهر نابسوده صد خروار.
فرخی.
بودند دو لعل نابسوده در درج وفا بمهر بوده.
نظامی.
|| لمس نشده. دست نخورده. بکر : یکی سرو بد نابسوده سرش
چو با شاخ شدرستم آمد برش.
فردوسی.
تو گنجی سر بمهری نابسوده بد و نیک جهان ناآزموده.
نظامی.