نابراورده

لغت نامه دهخدا

( نابرآورده ) نابرآورده. [ ب َ وَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) برنیاورده. بالانیاورده. برنکشیده. کوتاه. مقابل بلند.
- آواز نابرآورده ؛ آوازی که از کوتاهی به لب نرسیده :
چو آگاه شد خسرو از راز اوی
وز آن نابرآورده آواز اوی.
فردوسی.
- دیوار نابرآورده :
مؤیدای فلکت ذره وار پرورده
به زیر سایه دیوار نابرآورده.
سوزنی.

فرهنگ فارسی

( نابر آورده ) ( صفت ) ۱ - برنیاورده بالانیاورده برنکشیده : موید ای فلکت ذره وار پرورده بزیرسایه دیوارنابر آورده ٠ ( سوزنی ) ۲ - کوتاه : چو آگاه شد خسرو از راز اوی و زان نا بر آورده آواز اوی ... ( شا. )

فرهنگ عمید

( نابرآورده ) ۱. برنیاورده، برنکشیده، بالا نیاورده.
۲. کوتاه.

پیشنهاد کاربران

بپرس