نابحق

/nAbehaqq/

لغت نامه دهخدا

نابحق. [ ب ِ ح َق ق ] ( ص مرکب ) که بر حق نیست. که حق با او نیست. بدون استحقاق. ناسزاوار.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه حق ندارد بی استحقاق مقابل بحق

پیشنهاد کاربران

بپرس