ناباک

لغت نامه دهخدا

ناباک. ( ص مرکب )بی باک. بی ترس. بی پروا. دلیر. ( ناظم الاطباء ). متهور.جسور. بی واهمه. نترس. بی بیم. بی احتیاط :
دلش تیزتر گشت و ناباک شد
گشاده زبان سوی ضحاک شد.
فردوسی.
دوات و قلم خواست ناباک زن
به آرام بنشست بارای زن.
فردوسی.
چو آواز بشنید ناباک زن
به خفتان رومی بپوشید تن.
فردوسی.
و لشکر از اتراک ناباک که نه پاک دانند و نه ناپاک. ( جهانگشای جوینی ج 1 ص 76 ).
کو دشمن ِ شوخ چشم ِ ناباک
تا عیب ِ مرا به من نماید؟
( گلستان چ یوسفی ، ص 131 ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) بی باک گستاخ : [ ولشکرازاتراک ناباک که نه پاک دانند و نه ناپاک...]

فرهنگ عمید

بی باک، بی ترس، بی پروا، ناباک دار.

پیشنهاد کاربران

بپرس