نااندیش انداز

لغت نامه دهخدا

نااندیش انداز. [ اَ اَ ] ( ص مرکب ) نااندیش که بدیهه باشد. ( دساتیر ) . نااندیشنده. بدیهه گو.

نا اندیش که بدیهه باشد

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید