نائوم گابو ( به انگلیسی: Naum Gabo؛ به عبری: נחום נחמיה פבזנר؛ ۵ اوت ۱۸۹۰ – ۲۳ اوت ۱۹۷۷ ) با نام اصلی نائوم نیمیا پفسنر ( انگلیسی: Naum Neemia Pevsner ) یک نقاش، مجسمه ساز و نظریه پرداز برجسته روسی در جنبش هنری ساخت گرایی بود که یکی از پیشگامان هنر جنبشی به شمار می رود. [ ۱] او اولین مجسمه متحرک را ابداع کرد.
گابو در یک خانواده یهودی با شش کودک در شهر بریانسک روسیه بزرگ شد. پدر او صاحب یک کارخانه بود. برادر بزرگتر او آنتوان پفسنر نیز مجسمه ساز و از هنرمندان شیوه ساخت گرایی بود؛ نائوم در سال ۱۹۱۷ نام خانوادگی اش را به گابو تغییر داد تا هویتی مستقل داشته باشد و با او اشتباه نشود. گابو علاوه بر زبان مادری خود به آلمانی و فرانسوی و انگلیسی نیز مسلط بود.
گابو بعد از مدرسه در کورسک، در سال ۱۹۱۰ وارد دانشگاه مونیخ شد نخست به تحصیل در رشته پزشکی و سپس علوم طبیعی و پس از آن به تاریخ هنر پرداخت و پای درس هاینریش ولفلین نشست. در سال ۱۹۱۲ گابو به یک مدرسه مهندسی در مونیخ رفت که در آنجا او هنر انتزاعی را کشف کرد و با واسیلی کاندینسکی ملاقات و در ۱۹۱۳–۱۴ با برادرش آنتوان ( که نقاشی با جایگاه ثابت بود ) در پاریس همراه شد. آموزش های مهندسی گابو کلید توسعه کار مجسمه سازی اوست که اغلب از عناصر ماشینی استفاده می کرد. در این زمان او برنده جوایزی از منتقدان هنری شد.
پس از وقوع جنگ گابو به کپنهاگ نقل مکان کرد و سپس در سال های ۱۷–۱۹۱۴ در اسلو نروژ زندگی می کرد و عقاید خود در ساخت گرایی را گسترش داد. او در آنجا با برادر بزرگتر خود الکسی اولین سازه را تحت نام نائوم گابو در سال ۱۹۱۵ ساخت. در سال های ۲۲–۱۹۱۷ به روسیه برگشت و درگیر در سیاست و هنر شد. او پنج سال را در مسکو با برادرش آنتوان گذراند.
او به همراه برادرش آنتوان پفسنر، زیبایی شناسی صنعتی ساختارگرای روسی را مورد بررسی قرار دادند. هر چند که آن ها از بسیاری تفکرات ساختارگرایان فاصله گرفتند و ایدئولوژی خود را تحت تأثیر تجربیات خود از زندگی در غرب شکل دادند. پیش بینی هایی که گابو در مورد مسیر آینده مجسمه سازی در نظر داشت، خود ویژگی های آثار منحصر به فرد و ساختارگرای وی را شکل داد.
گابو در سال ۱۹۱۰، در سن۲۰ سالگی برای تحصیلاتی علمی در مونیخ، روسیه را ترک گفت. علاقه وی به مجسمه های ساختاری - که شاید در مفاهیم مطالعاتی که وی در همین دوران انجام داده باشد ریشه دارد - بسیاری از آثار انتزاعی او به ویژه مدل های ریاضیات را به یاد می آورند. اثر «ستون» ( برجی غیرموضوعی از پلاستیک شفاف ) ، یادآور ابزار علمی است. گابو این قطعه را همچنین، تجلی معمارانه تلاش های خود در انتشار عناصر مجسمه سازانه و معمارانه می دانست. ارتباط با ریاضیات، بعدها در بیانات شخصی گابو مبنی بر آنکه بسیاری از آثار او باید بر اساس نسبت های ریاضی برای ساخت نمونه های دیگر بزرگ شوند آشکار می شود. علاقه گابو به ساختار، همچنین در ملاقات هایی که با برادرش در پاریس داشت شدت گرفت. هنگامی که گابو در پاریس به سر می برد، با آثار کوبیسمها مواجه شد. شبکه های کوبیسمی که در آثار پابلو پیکاسو شکل گرفته بود و نیز در آثار براک و تلاش های ایشان در جهت خلق آثار ساختارگرا، گابو را در آن زمان متأثر ساخت. نخستین مجسمه های ساختارگرای وی، بیانی فیگوراتیو دارند و تأثیرات کوبیسم را نشان می دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگابو در یک خانواده یهودی با شش کودک در شهر بریانسک روسیه بزرگ شد. پدر او صاحب یک کارخانه بود. برادر بزرگتر او آنتوان پفسنر نیز مجسمه ساز و از هنرمندان شیوه ساخت گرایی بود؛ نائوم در سال ۱۹۱۷ نام خانوادگی اش را به گابو تغییر داد تا هویتی مستقل داشته باشد و با او اشتباه نشود. گابو علاوه بر زبان مادری خود به آلمانی و فرانسوی و انگلیسی نیز مسلط بود.
گابو بعد از مدرسه در کورسک، در سال ۱۹۱۰ وارد دانشگاه مونیخ شد نخست به تحصیل در رشته پزشکی و سپس علوم طبیعی و پس از آن به تاریخ هنر پرداخت و پای درس هاینریش ولفلین نشست. در سال ۱۹۱۲ گابو به یک مدرسه مهندسی در مونیخ رفت که در آنجا او هنر انتزاعی را کشف کرد و با واسیلی کاندینسکی ملاقات و در ۱۹۱۳–۱۴ با برادرش آنتوان ( که نقاشی با جایگاه ثابت بود ) در پاریس همراه شد. آموزش های مهندسی گابو کلید توسعه کار مجسمه سازی اوست که اغلب از عناصر ماشینی استفاده می کرد. در این زمان او برنده جوایزی از منتقدان هنری شد.
پس از وقوع جنگ گابو به کپنهاگ نقل مکان کرد و سپس در سال های ۱۷–۱۹۱۴ در اسلو نروژ زندگی می کرد و عقاید خود در ساخت گرایی را گسترش داد. او در آنجا با برادر بزرگتر خود الکسی اولین سازه را تحت نام نائوم گابو در سال ۱۹۱۵ ساخت. در سال های ۲۲–۱۹۱۷ به روسیه برگشت و درگیر در سیاست و هنر شد. او پنج سال را در مسکو با برادرش آنتوان گذراند.
او به همراه برادرش آنتوان پفسنر، زیبایی شناسی صنعتی ساختارگرای روسی را مورد بررسی قرار دادند. هر چند که آن ها از بسیاری تفکرات ساختارگرایان فاصله گرفتند و ایدئولوژی خود را تحت تأثیر تجربیات خود از زندگی در غرب شکل دادند. پیش بینی هایی که گابو در مورد مسیر آینده مجسمه سازی در نظر داشت، خود ویژگی های آثار منحصر به فرد و ساختارگرای وی را شکل داد.
گابو در سال ۱۹۱۰، در سن۲۰ سالگی برای تحصیلاتی علمی در مونیخ، روسیه را ترک گفت. علاقه وی به مجسمه های ساختاری - که شاید در مفاهیم مطالعاتی که وی در همین دوران انجام داده باشد ریشه دارد - بسیاری از آثار انتزاعی او به ویژه مدل های ریاضیات را به یاد می آورند. اثر «ستون» ( برجی غیرموضوعی از پلاستیک شفاف ) ، یادآور ابزار علمی است. گابو این قطعه را همچنین، تجلی معمارانه تلاش های خود در انتشار عناصر مجسمه سازانه و معمارانه می دانست. ارتباط با ریاضیات، بعدها در بیانات شخصی گابو مبنی بر آنکه بسیاری از آثار او باید بر اساس نسبت های ریاضی برای ساخت نمونه های دیگر بزرگ شوند آشکار می شود. علاقه گابو به ساختار، همچنین در ملاقات هایی که با برادرش در پاریس داشت شدت گرفت. هنگامی که گابو در پاریس به سر می برد، با آثار کوبیسمها مواجه شد. شبکه های کوبیسمی که در آثار پابلو پیکاسو شکل گرفته بود و نیز در آثار براک و تلاش های ایشان در جهت خلق آثار ساختارگرا، گابو را در آن زمان متأثر ساخت. نخستین مجسمه های ساختارگرای وی، بیانی فیگوراتیو دارند و تأثیرات کوبیسم را نشان می دهند.
wiki: نائوم گابو