نائط

لغت نامه دهخدا

نائط. [ ءِ ] ( ع ص ) نعت است از نوط. ( اقرب الموارد ). || ( اِ ) رگی است در پشت مازه. آن رگ که دل بدو آویخته بود از وتین.رگ پشت که زیر دو تندی پشت باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). والنائط، عرق مستبطن الصلب تحت المتن او ممتد فی الصلب یعالج المصفور بقطعه. ( از منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || الحوصله. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس