میی

لغت نامه دهخدا

میی. [ م َ ] ( اِخ ) از گویندگان فارسی زبان هندوستان و از مردم شهر گوالیار و از حکام و رجال دهلی بود. بیت زیر از اوست :
من می روم و برق زنان شعله آهم
ای همنفسان دور شوید از سر راهم.
( از قاموس الاعلام ترکی ).

فرهنگ فارسی

از گویندگان فارس زبان هندوستان و از مردم شهر گوالیار و از حکام و رجال دهلی بود

پیشنهاد کاربران

بپرس