میگرن

میگرن ( به فرانسوی: Migraine ) [ ۱] اختلالی است که ابتدا به صورت سردرد بروز می کند. از ویژگی های آن سردردهای ملایم، متوسط یا شدید است و غالباً با بروز درد در چشم همسو با قسمتی از سر که دچار درد شده است و علائمی در دستگاه عصبی خودگردان همراه است. این واژه از زبان یونانی ἡμικρανία ( hemikrania ) گرفته شده است.
معمولاً سردرد بر نیمی از سر تأثیر می گذارد و ماهیتی ضربان دار دارد و از ۲ تا ۷۲ ساعت ادامه دارد. علائم همراه با آن می تواند شامل حالت تهوع، استفراغ، نورهراسی ( فوتوفوبیا به معنای افزایش حساسیت به نور ) و پرشنوایی ( هایپر اکوزیس به معنای افزایش حساسیت به صدا ) باشد. درد به طور کلی با بالا رفتن فعالیت بدنی افزایش می یابد. [ ۲] بیش از یک سوم افراد مبتلا به سردردهای میگرنی آئورا یا نشانه های پیش درآمدی را دریافت می کنند: نوعی اختلالات گذرای دیداری، حسی، زبانی یا حرکتی که نشان می دهند سردرد به زودی شروع خواهد شد.
این باور وجود دارد که دلایل بروز میگرن ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی است. [ ۳] حدود دو سوم افراد مبتلا، سردردها را از خانواده به ارث می برند. [ ۴] نوسان سطح هورمون می تواند در بروز آن نقش داشته باشد. میگرن در زمان بلوغ، در پسرها کمی بیشتر از دخترها است، اما در حالت کلی، میان زنان حدود دو تا سه برابر بیشتر از مردان است. [ ۵] [ ۶] سردردهای میگرنی معمولاً در دوره بارداری کاهش می یابند. [ ۵] سازوکار دقیق میگرن ناشناخته است؛ البته این باور وجود دارد که میگرن به دلیل نوعی اختلال در رگ های خونی و عصبی باشد. [ ۴] نظریهٔ اولیه مربوط به افزایش قابلیت تحرک قشر مخ و کنترل ناهنجار یاخته های عصبی درد در عصب سه قلوی ساقه مغز می باشد. [ ۷] اولین توصیهٔ درمانی برای این نوع از سردردها، استفاده از مسکن هایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن است، همچنین برای تهوع و پیشگیری از حمله، استفاده از آنتی امتیک توصیه می شود. داروهای تخصصی تر میگرن شامل تریپتان ها یا ارگوتامین ها هستند که آنها را می توان برای کسانی توصیه کرد که مسکّن های ساده بر آنها تأثیر ندارند. در سراسر جهان بیش از ۱۰٪ از مردم در برخی از برهه های زندگی دچار میگرن شده اند.
میگرن نوعاً با سردردهای شدید خودمحدود و پی درپی ظاهر می شود که با علائم دستگاه عصبی خودگردان در ارتباط است. [ ۴] [ ۸] حدود ۱۵–۳۰٪ افراد مبتلا به میگرن تجربهٔ درک نشانه های پیش درآمدی ( آئورا ) را دارند[ ۹] [ ۱۰] و کسانی که این علائم پیش درآمدی میگرن را دریافت می کنند نسبت به کسانی که فاقد این علائم هستند بیشتر مبتلا به میگرن می شوند. [ ۱۱] شدت درد، طول مدت سردرد و تناوب حمله ها در افراد مختلف، متفاوت است. [ ۴] میگرنی که بیش از ۷۲ ساعت طول بکشد را در اصطلاح «وضعیت میگرنی» می نامند. [ ۱۲] برای میگرن چهار مرحله را می توان در نظر گرفت، البته افراد مبتلا به میگرن الزاماً همهٔ این مراحل را تجربه نمی کنند:[ ۲]

میگْرِن (migraine)
سردرد عودکنندۀ شدید و گاه ناتوان کننده، معمولاً در یک طرف سر، همراه با تهوع. عود سردردها با علایم پیش آگهی دهنده ای، مثل دیدن نورهای درخشان، همراه است. این بیماری درمان ندارد، ولی مصرف ارگوتامین معمولاً باعث رفع علایم می شود. برخی از مبتلایان یاد می گیرند از بعضی غذاها، مثل شکلات، پرهیز کنند. به همین سبب احتمال می رود میگرن علل آلرژیک داشته باشد. در ۱۹۹۸، محققان ایتالیایی دریافتند باکتری هلیکوباکتر پیلوری در بدن ۴۸درصد از مبتلایان به میگرن وجود دارد و ریشه کن کردن این باکتری با داروهای پادزی باعث بهبود علایم میگرن می شود. براساس این مشاهدات، احتمالاً میگرن با هلیکوباکتر پیلوری مرتبط است. در ۱۹۹۸، پژوهشگران بلژیکی با موفقیت از ویتامین ب ۲ برای پیش گیری از میگرن استفاده کردند و نتایج مثبتی گرفتند. آزمودنی ها روزانه ۴۰۰ میلی گرم ویتامین ب ۲ مصرف کردند و در ۵۹ درصد از آنان دفعات سردرد به کمتر از نصف کاهش یافت. در انگلستان، استفاده از عینک هایی توصیه می شود که امواج بتای مغز را، که با تنش های عصبی همراه اند، کاهش می دهند و امواج آلفا را که اثر آرام بخش دارند، تقویت می کنند.