میکویان میگ - ۲۹ ( به روسی: Микоян МиГ - 29 ) - نام ناتو: فالکروم ( Fulcrum ) - جت جنگنده نسل چهارم دوموتوره و دوسکانهٔ فرامانورپذیر است که در دهه ۱۹۷۰ در شرکت میگ اتحاد شوروی به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی شد. نخستین پیش نمونه این هواپیما در سال ۱۹۷۷ به پرواز درآمد و از سال ۱۹۸۳ به ارتش شوروی پیوست. میگ - ۲۹ از بهترین محصولات صادراتی برای شوروی در زمان خود و برای روسیه در حال حاضر است، این هواپیما همچنان توسط روسیه و بسیاری کشورهای دیگر استفاده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
جت جنگنده دوموتوره و دو سکانه میگ - ۲۹ شباهت زیادی به جنگنده بزرگ تر سوخو - ۲۷ دارد که هم زمان با آن طراحی و تولید شد. این دو جنگنده به منظور رقابت با جنگنده های آمریکایی اف - ۱۵ ایگل و اف - ۱۶ فایتینگ فالکن ساخته شدند.
برنامهٔ ساخت هواپیمای میگ ۲۹ همانند سوخو - ۲۷ به سال ۱۹۶۹ میلادی بازمی گردد. در آن زمان شوروی برنامه اف - ایکس ( F - X ) ایالات متحده را زیر نظر داشت که به ساخت هواپیمای اف - ۱۵ منجر گردید. شوروی دریافت که هواپیماهای جدید ساخت آمریکا تا حد قابل توجهی دارای برتری نسبت به تمامی هواپیماهای شوروی هستند و از تکنولوژی پیشرفته تری نسبت به این کشور برخوردار هستند.
هواپیمای میگ - ۲۱ با وجود چالاکی زیاد و قدرت مانور خوب خود، در شب قادر به انجام مأموریت نبود و برد عملیاتی به نسبت کوتاهی داشت و همچنین از عدم توانایی استفاده از جنگ افزارهای گوناگون در حد قابل ملاحظه ای رنج می برد. هواپیمای میگ - ۲۳ که با هدف مقابله با هواپیمای اف - ۴ فانتوم ۲ طراحی و ساخته شده بود با وجود سرعت و برد عملیاتی مناسب و داشتن فضای کافی برای حمل سوخت و جنگ افزارهای مختلف، از قدرت مانور کمی برخوردار بود و در نبردهای هوایی ( داگ فایت ) تا حد زیادی ناموفق نشان می داد چنین شد که شوروی به فکر ساخت یک هواپیما که ضمن داشتن چالاکی و قدرت مانور خوب دارای برد عملیاتی کافی و امکان استفاده از جنگ افزارهای گوناگون در حد خوبی را داشته باشد، افتاد. علاوه بر این موارد این هواپیما می بایست از سیستم های اویونیک پیشرفته برای رقابت با هواپیماهای ساخت آمریکا هم استفاده می کرد. در واکنش به این نیاز ستاد فرماندهی شوروی درخواست ساخت هواپیمای پیشرفته تاکتیکی را در طرح PFI ( Perspektivnyi Frontovoi Istrebitel ) که مخفف هواپیمای پیشرفته تاکتیکی به زبان روسی است را مطرح کرد. مشخصات خواسته شده برای این طرح، از سوی شوروی تا حد زیادی افراطی و بلندپروازانه بود هواپیمای مورد درخواست آنان باید برد عملیاتی زیاد، قابلیت خوب برای نبردهای نزدیک، چالاکی و مانور عالی، دارای حداقل سرعت ۲ ماخ، دارای قابلیت حمل تسلیحات سنگین، به همراه استفاده از آئرودینامیک پیشرفته که این مورد آخر توسط مؤسسه آئرودینامیک روسیه به همراهی شرکت سوخو در حال انجام مراحل تحقیقاتی بود.
... [مشاهده متن کامل]
جت جنگنده دوموتوره و دو سکانه میگ - ۲۹ شباهت زیادی به جنگنده بزرگ تر سوخو - ۲۷ دارد که هم زمان با آن طراحی و تولید شد. این دو جنگنده به منظور رقابت با جنگنده های آمریکایی اف - ۱۵ ایگل و اف - ۱۶ فایتینگ فالکن ساخته شدند.
برنامهٔ ساخت هواپیمای میگ ۲۹ همانند سوخو - ۲۷ به سال ۱۹۶۹ میلادی بازمی گردد. در آن زمان شوروی برنامه اف - ایکس ( F - X ) ایالات متحده را زیر نظر داشت که به ساخت هواپیمای اف - ۱۵ منجر گردید. شوروی دریافت که هواپیماهای جدید ساخت آمریکا تا حد قابل توجهی دارای برتری نسبت به تمامی هواپیماهای شوروی هستند و از تکنولوژی پیشرفته تری نسبت به این کشور برخوردار هستند.
هواپیمای میگ - ۲۱ با وجود چالاکی زیاد و قدرت مانور خوب خود، در شب قادر به انجام مأموریت نبود و برد عملیاتی به نسبت کوتاهی داشت و همچنین از عدم توانایی استفاده از جنگ افزارهای گوناگون در حد قابل ملاحظه ای رنج می برد. هواپیمای میگ - ۲۳ که با هدف مقابله با هواپیمای اف - ۴ فانتوم ۲ طراحی و ساخته شده بود با وجود سرعت و برد عملیاتی مناسب و داشتن فضای کافی برای حمل سوخت و جنگ افزارهای مختلف، از قدرت مانور کمی برخوردار بود و در نبردهای هوایی ( داگ فایت ) تا حد زیادی ناموفق نشان می داد چنین شد که شوروی به فکر ساخت یک هواپیما که ضمن داشتن چالاکی و قدرت مانور خوب دارای برد عملیاتی کافی و امکان استفاده از جنگ افزارهای گوناگون در حد خوبی را داشته باشد، افتاد. علاوه بر این موارد این هواپیما می بایست از سیستم های اویونیک پیشرفته برای رقابت با هواپیماهای ساخت آمریکا هم استفاده می کرد. در واکنش به این نیاز ستاد فرماندهی شوروی درخواست ساخت هواپیمای پیشرفته تاکتیکی را در طرح PFI ( Perspektivnyi Frontovoi Istrebitel ) که مخفف هواپیمای پیشرفته تاکتیکی به زبان روسی است را مطرح کرد. مشخصات خواسته شده برای این طرح، از سوی شوروی تا حد زیادی افراطی و بلندپروازانه بود هواپیمای مورد درخواست آنان باید برد عملیاتی زیاد، قابلیت خوب برای نبردهای نزدیک، چالاکی و مانور عالی، دارای حداقل سرعت ۲ ماخ، دارای قابلیت حمل تسلیحات سنگین، به همراه استفاده از آئرودینامیک پیشرفته که این مورد آخر توسط مؤسسه آئرودینامیک روسیه به همراهی شرکت سوخو در حال انجام مراحل تحقیقاتی بود.
