میکیو ناروسه ( به ژاپنی: 成瀬 巳喜男 ) ؛ ( ۲۰ اوت ۱۹۰۵ – ۲ ژوئیهٔ ۱۹۶۹ ) کارگردان، تهیه کننده و فیلم نامه نویس اهل ژاپن بود. ناروسه عمدتاً به عنوان بزرگ ترین کارگردان زنان و جامعه مدرن ژاپن شناخته می شود. او ۸۹ فیلم را در بازه زمانی ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۷ کارگردانی کرد. از آثار مهم او می توان به ابرهای شناور ( ۱۹۵۵ ) ، وقتی زنی از پله ها بالا می رود ( ۱۹۶۰ ) ، اشتیاق ( ۱۹۶۴ ) و ابرهای پراکنده ( ۱۹۶۷ ) اشاره کرد. [ ۱]
میکیو ناروسه در سال ۱۹۰۵ در توکیو به دنیا آمد و پس از مرگ زودهنگام والدینش توسط برادر و خواهرش بزرگ شد. او در دهه ۱۹۲۰ به عنوان دستیار گروه نور وارد استودیوی فیلم شوچیکو شد و خیلی زود به کارگردانی کمدی یوشینوبو ایکدا منصوب شد. تا اینکه در سال ۱۹۳۰ به او اجازه داده شد که به تنهایی فیلمی را کارگردانی کند. اولین فیلم او، کمدی کوتاه آقا و خانم شمشیربازی، توسط هیونوسوکه گوشو تدوین شد که سعی کرد از این فیلمساز جوان حمایت کند. این فیلم موفقیت آمیز تلقی شد و ناروسه اجازه داشت فیلم عاشقانه عشق خالص ( جونجو ) را کارگردانی کند. هر دو فیلم، مانند اکثر تلاش های کارگردانی او در شوچیکو، گمشده تلقی می شوند.
اولین کار کوتاه موجود ناروسه، نوکر، سخت کار کن! ( ۱۹۳۱ ) است؛ آمیزه ای از کمدی و درام خانگی. در سال های ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۴، او مجموعه ای از ملودرام های صامت را کارگردانی کرد: جدا از تو، رویاهای هر شب و خیابان بدون پایان که بر زنانی متمرکز بود که با محیط های خصمانه و مسئولیت های عملی مواجه می شدند. طبق گفتهٔ الکساندر جاکوبی، این فیلم ها ظرافت سبکی قابل توجهی از خود نشان می دادند. ناروسه از شرایط کاری در شوچیکو و پروژه هایی که به آنها محول شده بود ناراضی بود و در سال ۱۹۳۴ شوچیکو را ترک کرد و به پی سی ال رفت ( که بعداً به توهو تبدیل شد ) .
اولین فیلم مهم او درام کمدی همسر! مثل یک گل سرخ باش! محصول ۱۹۳۵ است. این فیلم به عنوان بهترین فیلم سال توسط مجله کینما جونپو انتخاب شد و اولین فیلم ژاپنی بود که در ایالات متحده اکران شد ( جایی که استقبال خوبی از آن صورت نگرفت ) . این فیلم دربارهٔ زن جوانی است که پدرش خانواده اش را به خاطر یک گیشا سابق ترک کرده است. وقتی او در یک روستای کوهستانی دورافتاده به دیدار پدرش می رود، معلوم می شود که همسر دوم برای او بسیار مناسب تر از همسر اول است. مورخان بر احساس شیک و مدرن، سبک بصری بدیع و نگرش های اجتماعی مترقی فیلم تأکید کرده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیکیو ناروسه در سال ۱۹۰۵ در توکیو به دنیا آمد و پس از مرگ زودهنگام والدینش توسط برادر و خواهرش بزرگ شد. او در دهه ۱۹۲۰ به عنوان دستیار گروه نور وارد استودیوی فیلم شوچیکو شد و خیلی زود به کارگردانی کمدی یوشینوبو ایکدا منصوب شد. تا اینکه در سال ۱۹۳۰ به او اجازه داده شد که به تنهایی فیلمی را کارگردانی کند. اولین فیلم او، کمدی کوتاه آقا و خانم شمشیربازی، توسط هیونوسوکه گوشو تدوین شد که سعی کرد از این فیلمساز جوان حمایت کند. این فیلم موفقیت آمیز تلقی شد و ناروسه اجازه داشت فیلم عاشقانه عشق خالص ( جونجو ) را کارگردانی کند. هر دو فیلم، مانند اکثر تلاش های کارگردانی او در شوچیکو، گمشده تلقی می شوند.
اولین کار کوتاه موجود ناروسه، نوکر، سخت کار کن! ( ۱۹۳۱ ) است؛ آمیزه ای از کمدی و درام خانگی. در سال های ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۴، او مجموعه ای از ملودرام های صامت را کارگردانی کرد: جدا از تو، رویاهای هر شب و خیابان بدون پایان که بر زنانی متمرکز بود که با محیط های خصمانه و مسئولیت های عملی مواجه می شدند. طبق گفتهٔ الکساندر جاکوبی، این فیلم ها ظرافت سبکی قابل توجهی از خود نشان می دادند. ناروسه از شرایط کاری در شوچیکو و پروژه هایی که به آنها محول شده بود ناراضی بود و در سال ۱۹۳۴ شوچیکو را ترک کرد و به پی سی ال رفت ( که بعداً به توهو تبدیل شد ) .
اولین فیلم مهم او درام کمدی همسر! مثل یک گل سرخ باش! محصول ۱۹۳۵ است. این فیلم به عنوان بهترین فیلم سال توسط مجله کینما جونپو انتخاب شد و اولین فیلم ژاپنی بود که در ایالات متحده اکران شد ( جایی که استقبال خوبی از آن صورت نگرفت ) . این فیلم دربارهٔ زن جوانی است که پدرش خانواده اش را به خاطر یک گیشا سابق ترک کرده است. وقتی او در یک روستای کوهستانی دورافتاده به دیدار پدرش می رود، معلوم می شود که همسر دوم برای او بسیار مناسب تر از همسر اول است. مورخان بر احساس شیک و مدرن، سبک بصری بدیع و نگرش های اجتماعی مترقی فیلم تأکید کرده اند.
wiki: میکیو ناروسه