میکل انجلو پیستولتو

میکل آنجلو پیستولتو. میکل آنجلو پیستولتو ( ایتالیایی: Michelangelo Pistoletto؛ زادهٔ ۲۵ ژوئن ۱۹۳۳ میلادی ) هنرمند، نقاش کنشی، و مجسمه ساز اهل ایتالیا است. آثار او عمدتاً به موضوع تأمل و وحدت هنر و زندگی روزمره در قالب گزامت کونست ورک می پردازد. میکل آنجلو پیستولتو بیشتر به عنوان یکی از نمایندگان اصلی جنبش آرته پوورا شناخته می شود. او در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی با ارائهٔ آثاری با استفاده از آینه و تابلوهایی که تصاویر افراد را نشان می دادند، شهرت فراوانی پیدا کرد. این آثار، به عنوان سری "آینه های من" شناخته می شوند و نشان می دهند که هر فردی در جامعه، بخشی از تصویر کلی آن است.
پیستولتو با تمرکز بر مفهوم هنر مشارکتی، آثاری طراحی کرده است که شامل جمع آوری نوشته ها و امضاهای بینندگان هستند. هدف این آثار، تعامل بین هنرمند و جمعیت بوده و به این شکل، هنر به عنوان یک فرایند اجتماعی و غیر قابل تجزیه و تحلیل، تجربه می شود.   پیستولتو تلاش کرده است تا هنر را به عنوان یک وسیلهٔ برای تغییر جامعه و اجتماع استفاده کند و در بیشتر آثارش، به بررسی روابط اجتماعی و فرهنگی میان افراد، پرداخته است.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه ولف در هنر و پرمیوم ایمپریاله می باشد.
پیستولتو از سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۸ میلادی در کارگاه مرمت پدرش در تورین کار می کرد. در دههٔ ۱۹۵۰ میلادی، او شروع به نقاشی آثار فیگوراتیو و خودنگاره روی زمینه تک فام و متالیک کرد. در سال ۱۹۶۰ میلادی او اولین نمایشگاه انفرادی خود را در در تورین برگزار کرد. او در سال ۱۹۶۶/۱۹۶۵ میلادی مجموعهٔ آثار ( به ایتالیایی: Oggetti in meno ) ( منهای اشیاء ) را تولید کرد که متعلق به آثار مجسمه سازی اولیهٔ پیستولتو است. بعدها او نقاشی را با عکاسی با استفاده از تکنیک های کلاژ در زمینه های بازتابی ترکیب کرد. [ ۱]