میکرونِزی، جمهوری فدرال (Micronesia)
پالیکیر، جمهوری فدرال میکرونزی
موقعیت. جمهوری فدرال میکرونزی مجمع الجزایر پراکنده ای در آب های غربی اقیانوس آرام، در شرق فیلیپین، و شمال پاپوآ گینۀ نو است. مساحت این کشور ۷۰۱ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر پالیکیر است.سیمای طبیعی. کشور جریزۀ میکرونِزی، از حدود ۶۰۷ جزیره و جزیرک که در پهنه ای به مساحت حدود ۴,۲۰۰,۰۰۰ کیلومتر مربع در اقیانوس گسترده است، تشکیل شده است. این کشور از چهار گروه جزیرۀ اصلی به شرح زیر پدید آمده که هر کدام یکی از ایالت های جمهوری فدرال میکرونزی به شمار می آیند. ۱ـ جزیرۀ کوسرای، که در شرق مجمع الجزایر کارولین واقع است، ۱۴ کیلومتر درازا، ۱۰ کیلومتر پهنا، و ۱۱۰ کیلومتر مربع مساحت دارد. این جزیره کوهستانی است و ارتفاع آن حداکثر به ۶۲۹ متر می رسد و توفول مرکز اداری آن است. ۲ـ جزیرۀ پونپِی (نام پیشین آن پوناپه بوده است)، بخشی از جزایر سنیاوین واقع در شرق جزایر کارولین است و در ۶۶۰کیلومتری شرق جزیرۀ چوک جا دارد. مساحت آن با هشت مرجابسنگ مجاور جمعاً به ۳۴۰ کیلومتر مربع بالغ می شود و مرکز اداری آن کولونیا نام دارد. این جزیره یکی از بزرگ ترین جزایر اقیانوس آرام مرکزی است و اراضی آن تپه ماهور است. بلندترین نقطۀ آن، با نام کوه تورتوم، ۷۹۱ متر ارتفاع دارد. خاک جزیرۀ مذکور از نظر کشاورزی بسیار مرغوب و بارآور است و آبادی ها و نواحی مسکونی آن در نوار ساحلی جا دارند. شهر پالیکیر پایتخت کشور در همین جزیره واقع است. ۳ـ جزایر چوک یا تروک گروهی از مجمع الجزایر کارولین اند که در ۱,۴۸۸ کیلومتری شرق جزیرۀ یاپ و ۲,۴۱۴ کیلومتری غرب کشور کیرباتی (کیریباس) واقع اند و مساحت آن ها در مجموع ۱۱۵ کیلومتر مربع است. این گروه از یازده جزیرۀ اصلی و جزیرک های بسیار تشکیل شده و جمعاً آب سنگ مدوری را پدید آورده اند. جزایر و جزیرک های متعددی مانند تونوئاس، وینو، تُل، اودوت، ففان، و اومان نیز در پیرامون آن جا دارند و مرداب پهناوری را به قطر ۶۱ کیلومتر در میان گرفته اند. جزایر مزبور با مرکزیت اداری شهر وینو یکی از ایالت های کشور فدرال میکرونزی را تشکیل داده اند. ۴ـ جزایر یاپ، که چهارمین ایالت جمهوری فدرال میکرونزی به شمار می روند، در حدود ۳۶۰کیلومتری شمال شرقی کشور پالائو واقع اند. این بخش متشکل از چهار جزیره است که بزرگ ترین آن یاپ نام دارد و مساحت آن ها در مجموع به ۲۱۸ کیلومتر مربع می رسد. جزایر یاپ ازجمله حاصل خیزترین جزایر کارولین اند و آثار جالبی از انسان های نخستین در آن ها وجود دارد. اقلیم کشور میکرونزی بسیار گرم و پرباران و پوشیده از جنگل و گیاهان استوایی است. بارندگی در آن فصل خاصی ندارد و سراسر سال را دربر می گیرد. توفندهای خاص خرداد تا آذرماه تهدیدی برای این کشور به شمار می رود. میانگین دما در شهر کولونیا، مرکز اداری ایالت پونپی، در دی ماه ۲۶.۷ درجۀسانتی گراد، در تیرماه۲۶.۱ درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۴,۸۵۹ میلی متر است.
اقتصاد. کشاورزی و ماهی گیری شغل عمدۀ اهالی کشور میکرونزی است و پایه های اصلی اقتصاد کشور مزبور را تشکیل می دهد. نارگیل، موز، مرکبات، فلفل سیاه، سبزی جات، میوه های مناطق استوایی، درخت نان، و سیب زمینی شیرین مهم ترین فرآورده های کشاورزی این سرزمین است و بخشی از صادرات آن را تشکیل می دهند. تا پیش از ۱۹۹۳ درآمد این کشور بسیار ناچیز بود؛ تقویت و حمایت از گردشگری و، به ویژه، صید ماهی اقتصاد این کشور را تا حد محسوسی دگرگون کرده است. فعالیت های صنعتی کشور میکرونزی عمدتاً در زمینۀ ساختمان، فرآوری ماهی، توریسم، و هنرهای دستی متمرکز است.
حکومت و سیاست. کشور میکرونزی به صورت جمهوری فدرال با یک مجلس قانون گذاری اداره می شود. عالی ترین مقام اداری و اجرایی این کشور رئیس جمهور است؛ او و معاونش را اعضای کنگرۀ ملی، برای یک دورۀ چهارساله، انتخاب می کنند. اعضای چهارده گانۀ کنگرۀ ملی را مردم، برای مدت چهار سال برمی گزینند.
مردم و تاریخ. جمعیت میکرونزی ۱۰۲,۶۲۴ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۴۶.۳ نفر در کیلومتر مربع می رسد. روند افزایش جمعیت این کشور۰.۲ درصد است و میکرونزیایی ها و پولینریایی ها اکثریت قومی این جمعیت را تشکیل می دهند. اکثر آنان از آیین مسیح پیروی می کنند و حدود ۷۳ درصد از مردم این کشور در روستاها به سر می برند و انگلیسی زبان رسمی آنان است. امید به زندگی در میکرونزی ۶۹ سال است و ۹۵ درصد از بزرگ سالان آن باسوادند. فردینان ماژلان، دریانورد پرتغالی، نخستین اروپایی است که در ۱۵۳۱ از جزایر میکرونزی دیدن کرد. جزایر مزبور تا ۱۸۹۸ تحت استیلای اسپانیایی ها قرار داشت و سپس به مالکیت آلمان درآمد. ژاپنی ها نیز از ۱۹۱۴ تا ۱۹۴۷ آن جا را در تصرف خود داشتند. پس از پایان جنگ جهانی دوم به تصرف امریکا درآمد. آنان یک پایگاه نظامی در آن جا دایر کردند و دفاع از جزایر مزبور را در دست گرفتند. در همه پرسی ۱۹۷۸، بخشی از جزایر میکرونزی به ایالات فدرال میکرونزی مبدل شد و رسماً به استقلال رسید، اما دفاع از آن همچنان در دست دولت امریکا باقی ماند.
پالیکیر، جمهوری فدرال میکرونزی
موقعیت. جمهوری فدرال میکرونزی مجمع الجزایر پراکنده ای در آب های غربی اقیانوس آرام، در شرق فیلیپین، و شمال پاپوآ گینۀ نو است. مساحت این کشور ۷۰۱ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر پالیکیر است.سیمای طبیعی. کشور جریزۀ میکرونِزی، از حدود ۶۰۷ جزیره و جزیرک که در پهنه ای به مساحت حدود ۴,۲۰۰,۰۰۰ کیلومتر مربع در اقیانوس گسترده است، تشکیل شده است. این کشور از چهار گروه جزیرۀ اصلی به شرح زیر پدید آمده که هر کدام یکی از ایالت های جمهوری فدرال میکرونزی به شمار می آیند. ۱ـ جزیرۀ کوسرای، که در شرق مجمع الجزایر کارولین واقع است، ۱۴ کیلومتر درازا، ۱۰ کیلومتر پهنا، و ۱۱۰ کیلومتر مربع مساحت دارد. این جزیره کوهستانی است و ارتفاع آن حداکثر به ۶۲۹ متر می رسد و توفول مرکز اداری آن است. ۲ـ جزیرۀ پونپِی (نام پیشین آن پوناپه بوده است)، بخشی از جزایر سنیاوین واقع در شرق جزایر کارولین است و در ۶۶۰کیلومتری شرق جزیرۀ چوک جا دارد. مساحت آن با هشت مرجابسنگ مجاور جمعاً به ۳۴۰ کیلومتر مربع بالغ می شود و مرکز اداری آن کولونیا نام دارد. این جزیره یکی از بزرگ ترین جزایر اقیانوس آرام مرکزی است و اراضی آن تپه ماهور است. بلندترین نقطۀ آن، با نام کوه تورتوم، ۷۹۱ متر ارتفاع دارد. خاک جزیرۀ مذکور از نظر کشاورزی بسیار مرغوب و بارآور است و آبادی ها و نواحی مسکونی آن در نوار ساحلی جا دارند. شهر پالیکیر پایتخت کشور در همین جزیره واقع است. ۳ـ جزایر چوک یا تروک گروهی از مجمع الجزایر کارولین اند که در ۱,۴۸۸ کیلومتری شرق جزیرۀ یاپ و ۲,۴۱۴ کیلومتری غرب کشور کیرباتی (کیریباس) واقع اند و مساحت آن ها در مجموع ۱۱۵ کیلومتر مربع است. این گروه از یازده جزیرۀ اصلی و جزیرک های بسیار تشکیل شده و جمعاً آب سنگ مدوری را پدید آورده اند. جزایر و جزیرک های متعددی مانند تونوئاس، وینو، تُل، اودوت، ففان، و اومان نیز در پیرامون آن جا دارند و مرداب پهناوری را به قطر ۶۱ کیلومتر در میان گرفته اند. جزایر مزبور با مرکزیت اداری شهر وینو یکی از ایالت های کشور فدرال میکرونزی را تشکیل داده اند. ۴ـ جزایر یاپ، که چهارمین ایالت جمهوری فدرال میکرونزی به شمار می روند، در حدود ۳۶۰کیلومتری شمال شرقی کشور پالائو واقع اند. این بخش متشکل از چهار جزیره است که بزرگ ترین آن یاپ نام دارد و مساحت آن ها در مجموع به ۲۱۸ کیلومتر مربع می رسد. جزایر یاپ ازجمله حاصل خیزترین جزایر کارولین اند و آثار جالبی از انسان های نخستین در آن ها وجود دارد. اقلیم کشور میکرونزی بسیار گرم و پرباران و پوشیده از جنگل و گیاهان استوایی است. بارندگی در آن فصل خاصی ندارد و سراسر سال را دربر می گیرد. توفندهای خاص خرداد تا آذرماه تهدیدی برای این کشور به شمار می رود. میانگین دما در شهر کولونیا، مرکز اداری ایالت پونپی، در دی ماه ۲۶.۷ درجۀسانتی گراد، در تیرماه۲۶.۱ درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۴,۸۵۹ میلی متر است.
اقتصاد. کشاورزی و ماهی گیری شغل عمدۀ اهالی کشور میکرونزی است و پایه های اصلی اقتصاد کشور مزبور را تشکیل می دهد. نارگیل، موز، مرکبات، فلفل سیاه، سبزی جات، میوه های مناطق استوایی، درخت نان، و سیب زمینی شیرین مهم ترین فرآورده های کشاورزی این سرزمین است و بخشی از صادرات آن را تشکیل می دهند. تا پیش از ۱۹۹۳ درآمد این کشور بسیار ناچیز بود؛ تقویت و حمایت از گردشگری و، به ویژه، صید ماهی اقتصاد این کشور را تا حد محسوسی دگرگون کرده است. فعالیت های صنعتی کشور میکرونزی عمدتاً در زمینۀ ساختمان، فرآوری ماهی، توریسم، و هنرهای دستی متمرکز است.
حکومت و سیاست. کشور میکرونزی به صورت جمهوری فدرال با یک مجلس قانون گذاری اداره می شود. عالی ترین مقام اداری و اجرایی این کشور رئیس جمهور است؛ او و معاونش را اعضای کنگرۀ ملی، برای یک دورۀ چهارساله، انتخاب می کنند. اعضای چهارده گانۀ کنگرۀ ملی را مردم، برای مدت چهار سال برمی گزینند.
مردم و تاریخ. جمعیت میکرونزی ۱۰۲,۶۲۴ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۴۶.۳ نفر در کیلومتر مربع می رسد. روند افزایش جمعیت این کشور۰.۲ درصد است و میکرونزیایی ها و پولینریایی ها اکثریت قومی این جمعیت را تشکیل می دهند. اکثر آنان از آیین مسیح پیروی می کنند و حدود ۷۳ درصد از مردم این کشور در روستاها به سر می برند و انگلیسی زبان رسمی آنان است. امید به زندگی در میکرونزی ۶۹ سال است و ۹۵ درصد از بزرگ سالان آن باسوادند. فردینان ماژلان، دریانورد پرتغالی، نخستین اروپایی است که در ۱۵۳۱ از جزایر میکرونزی دیدن کرد. جزایر مزبور تا ۱۸۹۸ تحت استیلای اسپانیایی ها قرار داشت و سپس به مالکیت آلمان درآمد. ژاپنی ها نیز از ۱۹۱۴ تا ۱۹۴۷ آن جا را در تصرف خود داشتند. پس از پایان جنگ جهانی دوم به تصرف امریکا درآمد. آنان یک پایگاه نظامی در آن جا دایر کردند و دفاع از جزایر مزبور را در دست گرفتند. در همه پرسی ۱۹۷۸، بخشی از جزایر میکرونزی به ایالات فدرال میکرونزی مبدل شد و رسماً به استقلال رسید، اما دفاع از آن همچنان در دست دولت امریکا باقی ماند.
wikijoo: میکرونزی،_جمهوری_فدرال