میکروفیبر ( یا میکروفایبر ) فیبر مصنوعی ظریف تر از یک دنیر ( واحد اندازه گیری پارچه است ) یا decitex/thread است که قطر آن کمتر از ده میکرومتر است. این الیاف رشته ای، از ابریشم حدود یک دنیر کمتر بوده و حدود یک پنجم قطر یک موی انسان است.
شایع ترین انواع میکروفایبر به طور مختلف از پلی استر ساخته شده؛ polyamides[ ۱] ( به عنوان نمونه، نایلون، Kevlar, Nomex، تروگامید ) ؛ و ترکیبی از پلی استر، پلی آمید، و پلی پروپیلن. میکروفایبر برای ساخت حصیر، بافتن، و بافتن، برای پوشاک، upholstery، فیلترهای صنعتی، و تمیز کردن محصولات استفاده می شود. شکل، اندازه، و ترکیبی از الیاف مصنوعی برای ویژگی های خاص انتخاب می شوند، از جمله نرمی، چقرمگی، جذب، دافع آب، الکترواستاتیک، و توانایی فیلترینگ. صنایع ریسندگی آذرپاک تولیدکننده نخ میکرو فایبر و پارچه میکروفایبر پارچه ماکارونی میکروفایبر و پارچه تی ماکارونی و تی ماکارونی و طی ماکارونی و انواع پارچه های نظافتی در ایران می باشد که با تکنولوژی نانو نسبت به تولید نخ میکروفایبر در ایران شده است. آذرپاک پیشرو در صنایع نظافتی میکروفایبر نانو
تولید الیاف فوق العاده ریز ( ظریف تر از ۰٫۷ دنیر ) مربوط به اواخر دهه ۱۹۵۰، با استفاده از تکنیک های ریسندگی مذاب دمیده شده و چرخش فلش است. در ابتدا تنها منگنه های ریز طول تصادفی می توانستند ساخته شوند و کاربردهای بسیار کمی پیدا شد. سپس آزمایش هایی برای تولید فیبرهای فوق ریز از یک نوع فیلامنت مداوم صورت گرفت: امیدوارکننده ترین آزمایش ها در دهه ۱۹۶۰ در ژاپن، توسط دکتر میوشی اوکاموتو، دانشمند صنایع ترای انجام شد. اکتشافات اوکاموتو و کشفیات دکتر تویوهیکو هیکاتا منجر به کاربردهای صنعتی زیادی شد از جمله اولتراسوید که یکی از اولین میکروفایبر مصنوعی موفق بود که در دهه ۱۹۷۰ وارد بازار شد. پس از آن استفاده از میکروفایبر در صنعت نساجی گسترش یافت. میکروفایبرها برای اولین بار در اوایل دهه ۱۹۹۰، در سوئد علنی شدند و موفقیت را به عنوان یک محصول در اروپا در طول دهه می دیدند.
از آنجایی که میکروفایبرها می توانند قطری به اندازهٔ ۰٫۲ دنیر داشته باشند، تولیدکنندگان منسوجات نمی توانند الیاف پلی استر استفاده شده در تولید میکرو فایبرها را از طریق ریسندگی های معمول به دست آوردند، اما برای به دست آوردن این الیاف تولیدکنندگان از لوله های فلزی بلند استفاده می کنند که الیاف پلی استر حاصل قبل از آنکه با نوارهای پلی آمید ترکیب شوند از این لوله رد شده و سپس با نوارهای پلی آمید مخلوط و سرد می شوند. در این مرحله می توان ریز الیاف را رنگ آمیزی کرد یا ترکیبات شیمیایی به آن اضافه کرد که در برابر حرارت مقاومت کافی داشته باشد یا کیفیت های مطلوب دیگری را به آن اضافه کند. سپس میکروفایبرهای تولید شده در ورقه های طولانی پارچه بافته می شوند و برای استفادهٔ نهایی به کارخانجات مربوطه ارسال می گردند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشایع ترین انواع میکروفایبر به طور مختلف از پلی استر ساخته شده؛ polyamides[ ۱] ( به عنوان نمونه، نایلون، Kevlar, Nomex، تروگامید ) ؛ و ترکیبی از پلی استر، پلی آمید، و پلی پروپیلن. میکروفایبر برای ساخت حصیر، بافتن، و بافتن، برای پوشاک، upholstery، فیلترهای صنعتی، و تمیز کردن محصولات استفاده می شود. شکل، اندازه، و ترکیبی از الیاف مصنوعی برای ویژگی های خاص انتخاب می شوند، از جمله نرمی، چقرمگی، جذب، دافع آب، الکترواستاتیک، و توانایی فیلترینگ. صنایع ریسندگی آذرپاک تولیدکننده نخ میکرو فایبر و پارچه میکروفایبر پارچه ماکارونی میکروفایبر و پارچه تی ماکارونی و تی ماکارونی و طی ماکارونی و انواع پارچه های نظافتی در ایران می باشد که با تکنولوژی نانو نسبت به تولید نخ میکروفایبر در ایران شده است. آذرپاک پیشرو در صنایع نظافتی میکروفایبر نانو
تولید الیاف فوق العاده ریز ( ظریف تر از ۰٫۷ دنیر ) مربوط به اواخر دهه ۱۹۵۰، با استفاده از تکنیک های ریسندگی مذاب دمیده شده و چرخش فلش است. در ابتدا تنها منگنه های ریز طول تصادفی می توانستند ساخته شوند و کاربردهای بسیار کمی پیدا شد. سپس آزمایش هایی برای تولید فیبرهای فوق ریز از یک نوع فیلامنت مداوم صورت گرفت: امیدوارکننده ترین آزمایش ها در دهه ۱۹۶۰ در ژاپن، توسط دکتر میوشی اوکاموتو، دانشمند صنایع ترای انجام شد. اکتشافات اوکاموتو و کشفیات دکتر تویوهیکو هیکاتا منجر به کاربردهای صنعتی زیادی شد از جمله اولتراسوید که یکی از اولین میکروفایبر مصنوعی موفق بود که در دهه ۱۹۷۰ وارد بازار شد. پس از آن استفاده از میکروفایبر در صنعت نساجی گسترش یافت. میکروفایبرها برای اولین بار در اوایل دهه ۱۹۹۰، در سوئد علنی شدند و موفقیت را به عنوان یک محصول در اروپا در طول دهه می دیدند.
از آنجایی که میکروفایبرها می توانند قطری به اندازهٔ ۰٫۲ دنیر داشته باشند، تولیدکنندگان منسوجات نمی توانند الیاف پلی استر استفاده شده در تولید میکرو فایبرها را از طریق ریسندگی های معمول به دست آوردند، اما برای به دست آوردن این الیاف تولیدکنندگان از لوله های فلزی بلند استفاده می کنند که الیاف پلی استر حاصل قبل از آنکه با نوارهای پلی آمید ترکیب شوند از این لوله رد شده و سپس با نوارهای پلی آمید مخلوط و سرد می شوند. در این مرحله می توان ریز الیاف را رنگ آمیزی کرد یا ترکیبات شیمیایی به آن اضافه کرد که در برابر حرارت مقاومت کافی داشته باشد یا کیفیت های مطلوب دیگری را به آن اضافه کند. سپس میکروفایبرهای تولید شده در ورقه های طولانی پارچه بافته می شوند و برای استفادهٔ نهایی به کارخانجات مربوطه ارسال می گردند. [ ۲]
wiki: میکروفایبر