میکروسکوپ وارونه

میکروسکوپ وارونه یا میکروسکوپ معکوس، میکروسکوپی است که منبع نوری و کوندانسور آن در قسمت فوقانی آن، بالای صفحهٔ قرارگیری نمونه و عدسی شیئی آن پایین محل قرارگیری نمونه قرار دارد. در المنتور عمودی نور از منبع که معمولاً یک لامپ هالوژن ۱۲ ولت و ۱۰۰ یا ۵۰ وات است، حرکت می کند.
این میکروسکوپ در سال ۱۸۵۰ توسط جان لورنس اسمیت، یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه تولین ( که بعدها کالج پزشکی لوئیزیانا نام گرفت ) اختراع شد. [ ۱]
این میکروسکوپ برای مشاهدهٔ سلول ها یا ارگانیسم های زنده در یک ظرف نسبتاً بزرگ ( مثل بالن کشت بافت ) ، در شرایطی خیلی طبیعی تر از اسلایدهای شیشه ای در میکروسکوپ های معمولی، استفاده می گردد.
میکروسکوپ وارونه همچنین در شرایطی مانند زمانی که نیاز به دستکاری نمونه ها داریم یا در مواقعی که به فضای بالای نمونه احتیاج است مثلاً برای بازوهای مکانیکی و ابزارهای کوچک نگهداری و دستکاری نمونه، در برنامه های کاربردی وابسته به فن استخراج و ذوب فلزات استفاده می شود. به صورتی که عملیات روی نمونه در محلی بالای صفحه انجام گیرد تا برای عدسی های شیئی که زیر نمونه اند، قابل رویت باشد.
صفحه نمونه در میکروسکوپ وارونه همواره ثابت است و فوکوس آن با تنظیم عدسی ها بوسیلهٔ حرکت دادن عدسی های شیئی در امتداد محور عمودی انجام می شود تا عدسی ها به نمونه نزدیک یا دور شوند. مکانیسم فوکوس توسط دو پیچ متحد المرکز انجام می شود تا تنظیم راحت و درست باشد.
باتوجه یه اندازه میکروسکوپ، ممکن است ۴ تا ۶ عدد عدسی شیئی با بزرگنمایی های مختلف در محور گردان نصب شده است. همچنین می تواند دارای لوازم فرعی مثل نگه دارنده، دوربین فیلمبرداری، نور فلورسانس، اسکن هم کانون و لوازم کاربردی دیگر باشد.