میکائیل "میکو" نالباندیان ( به ارمنی: Միքայել "Միքո" Նալբանդյան ) ( زاده ۱۴ نوامبر ۱۸۲۹ – درگذشته ۱۲ آوریل ۱۸۶۶ ) شاعر، نویسنده، اندیشمند سیاسی و مبارز پرشور استقلال ارمنستان بود. وی یکی از تابناک ترین چهره های ادبی - اجتماعی دوران روشنگری و جنبش آزادیخواهانه ملی تاریخ ارمنستان در سده ۱۹ میلادی است. این هنرمند مبارز از سال ۱۸۶۲ میلادی. به بعد از زندگی اش را در زندان ها و تبعیدگاه های تزاری سپری کرد.
... [مشاهده متن کامل]
ترانه سرود ملی ارمنستان "میهن ما" ( Mer Hayrenik ) بر اساس یکی از اشعار وی با عنوان "Song of Italian Girl" آفریده شده است.
وی در شهر «نخجوان نو» ( محدوده روستوف - نا - دونو کنونی ) در یک خانواده صنعتگر به دنیا آمد. بین سال های ۱۸۵۴–۱۸۵۸ در رشته پزشکی در دانشگاه دولتی مسکو تحصیل نمود. نالباندیان یکی از نخستین نویسندگانی ارمنی بود که تحت تأثیر تبلیغات مجلات «زنگ» Kolokol و «معاصر» Sovremennik در سمت های دموکراسی انقلابی قرار گرفت. سفرهای گسترده ای در سراسر اروپا از جمله ورشو، برلین، پاریس و کنستانتینوپل و همچنین هند انجام داد. در شهر کنستانتینوپل، نالباندیان جامعه انقلابی مخفی تحت عنوان «حزب جوان» و مجله ارمنی «زنبور» را تشکیل داد. در لندن وی با آلکساندر هرتسن، نیکلای اوگارف، میخائیل باکونین و ان. ام. سرنو سولوویویچ دوستان صمیمی بودند. در جزوه ای تحت عنوان «دو خط» ( ۱۸۶۱ میلادی ) عقیده سیاسی خویش را اعلام نمود.
در مهم ترین اثر روزنامه نگاریش، «کشاورزی به عنوان شیوه صحیح»، به صورت شدید اصلاح دهقانی سال ۱۸۶۱ میلادی را نقد نموده است. با وجود اینکه او آن را مواضع سوسیالیسم جامعه به محض بازگشت به روسیه، به خاطر فعالیت های پرشورش که منجر به دستگیری و زندانی شدنش در ژوئیه ۱۸۶۲ میلادی در سن پطرزبورگ شد. بمانند خاچاطور آبوویان بخاطر معرفی زبان ادبی ارمنی جدید «آشخارابار» به جای زبان سنتی «گرابار» از سوی روحانیون و مرتجعین طرد شد. سرانجام در سال ۱۸۶۵ به کامیشین تبعید شد وی پس از شکنجه های بسیار بر اثر بیماری ریه در سال ۱۸۶۶ میلادی در سن ۳۶ سالگی در زندان شهر «کامیشین ایالت ساراتوف» زندگی را در تبعید بدرود گفت. وی در «کلیسای صلیب مقدس» شهر روستوف - نا - دونو به خاک سپرده شد.
• وطن ما Our Homeland
• Song of e Lilalian girl
... [مشاهده متن کامل]
ترانه سرود ملی ارمنستان "میهن ما" ( Mer Hayrenik ) بر اساس یکی از اشعار وی با عنوان "Song of Italian Girl" آفریده شده است.
وی در شهر «نخجوان نو» ( محدوده روستوف - نا - دونو کنونی ) در یک خانواده صنعتگر به دنیا آمد. بین سال های ۱۸۵۴–۱۸۵۸ در رشته پزشکی در دانشگاه دولتی مسکو تحصیل نمود. نالباندیان یکی از نخستین نویسندگانی ارمنی بود که تحت تأثیر تبلیغات مجلات «زنگ» Kolokol و «معاصر» Sovremennik در سمت های دموکراسی انقلابی قرار گرفت. سفرهای گسترده ای در سراسر اروپا از جمله ورشو، برلین، پاریس و کنستانتینوپل و همچنین هند انجام داد. در شهر کنستانتینوپل، نالباندیان جامعه انقلابی مخفی تحت عنوان «حزب جوان» و مجله ارمنی «زنبور» را تشکیل داد. در لندن وی با آلکساندر هرتسن، نیکلای اوگارف، میخائیل باکونین و ان. ام. سرنو سولوویویچ دوستان صمیمی بودند. در جزوه ای تحت عنوان «دو خط» ( ۱۸۶۱ میلادی ) عقیده سیاسی خویش را اعلام نمود.
در مهم ترین اثر روزنامه نگاریش، «کشاورزی به عنوان شیوه صحیح»، به صورت شدید اصلاح دهقانی سال ۱۸۶۱ میلادی را نقد نموده است. با وجود اینکه او آن را مواضع سوسیالیسم جامعه به محض بازگشت به روسیه، به خاطر فعالیت های پرشورش که منجر به دستگیری و زندانی شدنش در ژوئیه ۱۸۶۲ میلادی در سن پطرزبورگ شد. بمانند خاچاطور آبوویان بخاطر معرفی زبان ادبی ارمنی جدید «آشخارابار» به جای زبان سنتی «گرابار» از سوی روحانیون و مرتجعین طرد شد. سرانجام در سال ۱۸۶۵ به کامیشین تبعید شد وی پس از شکنجه های بسیار بر اثر بیماری ریه در سال ۱۸۶۶ میلادی در سن ۳۶ سالگی در زندان شهر «کامیشین ایالت ساراتوف» زندگی را در تبعید بدرود گفت. وی در «کلیسای صلیب مقدس» شهر روستوف - نا - دونو به خاک سپرده شد.
• وطن ما Our Homeland
