میوه کاذب

میوۀ کاذب (pseudocarp)
ساختاری میوه مانند و متشکل از بافتی که از دیوارۀ تخمدان حاصل نشده باشد. بافت های اضافی ممکن است از بخش های متفاوت گل، مانند نهنج و کاسه، حاصل شده باشند. بخش رنگین و گوشتی توت فرنگی از نهنج حاصل می شود و میوۀ حقیقی این گیاه فندقه هایی کوچک است که در سطح خارجی آن فرو رفته اند. هیپ نوعی میوۀ کاذب، متشکل از نهنج توخالی، گوشتی، و حاوی تعدادی فندقه، است. آناناس، انجیر، سیب، و گلابی از انواع میوۀ کاذب اند. هام بر (سنوکارپ) میوۀ کاذب گوشتی مرکب است که از گل آذین و نه از گل منفرد حاصل می شود. آناناس دارای محور مرکزی ضخیمی است که با بافت های گوشتی نهنج و قطعات چندین گل احاطه می شود. انجیر نوعی میوۀ کاذب، معروف به سیکونیوم (میوۀ انجیر)، است که از یک نهنج توخالی، حاوی گل هایی کوچک، حاصل می شود که به دیوارۀ درونی آن متصل اند. در این گیاه، تخمدان های گل ماده پس از لقاح به فندقه های تک دانه تبدیل می شوند. سیب و گلابی نوع دیگری از میوه های کاذب اند.